در همه زندگی‌ها اشتباه وجود دارد؛ اما نوع برخورد با اشتباهات، بسیار مهم‌تر از خود اشتباه است.
انسان‌ها وقتی می‌خواهند کاری را انجام دهند، اگر از اشتباه و عواقب آن نترسند، بهتر رفتار می‌کنند. کودکان نیز از این قاعده مستثنا نیستند. وقتی کودکی کاری را آغاز می‌کند، عکس‌العمل و واکنش والدین در پشتکار، خلاقیت و اعتماد به نفس او بسیار مؤثر است.
همان‌طور که خود والدین ممکن است در فعالیت‌های خود دچار اشتباه شوند، طبیعتاً فرزندان نیز در کارهای خود مرتکب خطا می‌شوند. اگر والدین رفتار نادرستی در برابر اشتباهات کودکان داشته باشند و آن‌ها را سرزنش کنند، طبیعتاً فرزندان می‌ترسند که دوباره اشتباهی از آن‌ها سر بزند.
می‌بایست به کودکان آموزش داد اشتباهات، بخشی از زندگی فردی است و لازم است در صورت امکان آن‌ها را جبران کرد.
وقتی فرزندان در محیطی رشد می‌کنند که معمولاً اشتباه آن‌ها بر علیه‌شان استفاده می‌شود یا همیشه مؤاخذه می‌شوند، حالت تدافعی به خود می‌گیرند. ازاین‌رو زمانی که وارد دوران نوجوانی می‌شوند و اشتباهی را انجام می‌دهند، یا اشتباه خود را توجیه می‌کنند یا آن را تقصیر دیگران می‌اندازند.