خانواده مهمترین عامل واصلی ترین عامل در پیشگیری از بروز اسیب های اجتماعی در فرزندان است.
عدم ساختار
با اینکه خانواده از کوچک‌ترین واحد اجتماعی به شمار می‌آید اما هسته اصلی و مرکزی یک جامعه و سنگ بنای هر اجتماع بزرگی است.به طوری که یکی از مهمترین نهادهای موجود، در جامعه بشری از آن یاد می‌شود. در یک نگاه کلان به خانواده باید گفت که افراد متفاوت بسیاری در جهان در معرض آسیب‌های اجتماعی گوناگونی قرار دارند و به هر نحوی از انحاء،توسط افراد مختلف و یا نهادهای سازمان یافته گوناگون،می‌توانند گمراه شده و مورد آسیب قرار گیرند.اما آن نیروی بازدارنده عظیم و هدایت کننده افراد که می‌تواند راه و رسم صحیح زیستن را به آنان بیاموزد و در شکل‌گیری شخصیت صحیح به افراد کمک کند تا نحوه تعامل و برخورد درست را با دیگران یاد گیرند نهادی نیست جز خانواده و کسانی نیستند در خانواده جز والدین.
به طور کلی می‌توانیم بگوییم که سه عامل اصلی در پرورش صحیح فرزندان نقش اساسی ایفا میکنند که عبارتند از: خانواده، مدرسه و جامعه.اما مهمترین عامل برای شکل‌گیری شخصیت فرزندان خانواده است چرا که از همان بدو تولد، کودک در این نهاد مقدس رشد پیدا کرده و مراحل شخصیتش کامل می‌گردد و نحوه تعامل و برخورد صحیح با دیگران را می‌آموزد لذا بی‌جهت نیست که باید خانواده را مهمترین و اصلی‌ترین عامل برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی در فرزندان بدانیم.
آسیب‌های اجتماعی در هر جامعه‌ای وجود دارد نمی‌توانیم منکر آن شویم و یا از آن جلوگیری کنیم،اما آنچه که مهم است نحوه برخورد و یا تعامل و یا عکس‌العمل افراد آن جامعه، با آن آسیب است،که هر فردی در هر جامعه‌ای به تناسب فرهنگ پرورش یافته از آن، نسبت به آن اسیب بازخورد متفاوتی که برگرفته از فرهنگ خانوادگی و نوع تربیت والدین است را نشان می‌دهد. یعنی خانواده‌ای که با فرهنگ، ارزش‌های الهی و دینی خو گرفته است و فرزندان در این خانواده و با این نگرش پرورش یافته اند، یقیناً برخوردشان نسبت به آسیب‌های مختلف اجتماعی متفاوت وغالبا صحیح و بازدارنده خواهد بود، نسبت به انسان‌های بی دینی که از فرهنگ منحط غربی تبعیت کرده و این نوع از فرهنگ را در بین اعضای خانواده رواج داده و فرزندان را با این گونه تفکرات رشد می‌دهند.
ما منکر افزایش آسیب‌های اجتماعی در زمینه‌های گوناگون مانند: اعتیاد در سنین نوجوانی و جوانی، سرقت، فرار از مدرسه، ترک تحصیل، فرار ازخانه و.... نیستیم اما در عین حال نباید نقش والدین و خانواده و کارکردهای مثبت و تاثیرگذاری آن را نادیده بگیریم. تربیت صحیح فرزندان با چه نهادی است با چه اشخاصی است آیا غیر از این است که به نهاد مقدس خانواده و والدین سپرده شده است؟
آیا غیر از این است که والدین ملزم هستند تا با آموزش و مهارت‌های لازم به فرزندان، فرزندانی سالم و صالح تربیت کنند تا جامعه سالم و عاری از آسیب های اجتماعی داشته باشیم؟
آیا غیر از این است که خانواده باید فرزند را با خوب و بد جامعه آشنا گرداند و محیط پیرامونش را به او نشان دهد،تا فرزند راه را از چاه تشخیص داده و دچار آسیب نگردد،تا در نهایت از ارتکاب جرم‌های مختلف جلوگیری شود.
پس این کانون گرم خانواده است که فرزندان از دوران کودکی در ان محیط و زیر سایه چتر محبت والدین رشد پیدا میکنند و در سن نوجوانی از محبت و عشق بی‌نظیر والدین ارتزاق میکنند تا به جوانی می‌رسند،اما زمانی که به جوانی رسیدند دیگر محبت والدین پاسخگوی نیازشان نیست لذا نیاز به همدم و همسر دارند تا به آرامش وسکون برسند پس دست به ازدواج می‌زنند تا از هرگونه آلودگی‌ها و آسیب‌های اجتماعی در امان باشد.پس خانواده مهمترین عامل واصلی ترین عامل در پیشگیری از بروز اسیب های اجتماعی در فرزندان است.