چکیده: در انتخاب همسر، یقینا هر انسانی تمایل دارد، بهترین فرد ممکن، نصیب او شود؛ منتها از شناخت حدود خود نیز نباید غافل شد و باید دقت کرد تا اسیر سوءظن و تهمت نیز نسبت به دیگران نگردیم.
با توجه به این که آدم خوب کم‌یاب است، آیا بازهم به ازدواج فکر کنیم؟!
پاسخ:
در باب ازدواج چیزی که شرط می‌باشد هم سطح بودن و کفویت تقریبی افراد است که چنین موردی بنابر اقرار خودتان نایاب نخواهد بود؛ هرچند ممکن است همچون یافتن مروارید، کمی سخت باشد؛ منتها می‌دانیم که: «جوینده، یابنده است»؛ پس از یافتن همسری خوب، مأیوس نباشید.
علاوه بر مطلب ذکر شده، توجه به برخی نکات، در این زمینه خالی از لطف نخواهد بود:
1. ما در فرایند ازدواج حقّ قضاوت درباره انسان‌ها را نخواهیم داشت؛ بلکه تنها باید با کمک از عقل و مشورت، به این نتیجه برسیم که آیا بین ما و فرد مقابل، تناسب وجود دارد یا نه.
2. ما حقّ تجسّس و ریز شدن در گذشته‌ی دور افراد را نداریم و در اسلام از این کار، نهی شده است؛ فراموش نکنیم که: «زیباترین باغ‌ها را نیز اگر زیاد بگردیم، حتما در آن کِرمی خواهیم یافت!»
3. نباید بیشتر از آنچه هستیم، از شخص مقابل انتظار داشته باشیم!