خلافت عثمان

قصه به مناسبت جنگ جمل و بیان اهمیت امام‌شناسی و رشادت‌های امام حسن مجتبی علیه‌السلام، دشمن شناسی و شناخت معاویه.

امام امیرالمومنین(علیه السلام) با عثمان بیعت کرد نه از رو که عثمان شایسته مقام خلافت باشد بلکه تنها برای حفظ وحدت جامعه اسلامی با عثمان بیعت نمود چراکه اگر با عثمان بیعت نمی‌کرد و راه مقابله را برمی‌گزید وحدت جامعه اسلامی و مصالح امت اسلام، به خطر می‌افتاد و تفرقه و آشوب، مانع گسترش اسلام و باعث تضعیف اسلام می‌گشت.

-شواهد بسیاری وجود دارد که عمر عملاً می‌خواست جانشینیِ پس از وی، به امیرالمؤمنین نرسد، بلکه عثمان خلیفه‌ی پس از او شود.

-عمر بن خطاب در نوع مهره چینی‌ای که شورای شش نفره کرده است، کاملا مدیریت شده، وزنه حامیان خلافت عثمان را در کمّیت و کیفیت، سنگین‌تر از وزنه موافقان خلافت امیرالمومنین (علیه السلام) قرار داده است به طوری‌که در میان اعضاء، فقط خود حضرت و زبیر موافق خلافت امیرالمومنین (علیه السلام) بودند و چهار نفر دیگر رأیشان به سود عثمان بوده است.

-امیرالمومنین(علیه السلام) عثمان را شایسته خلافت نمی‌دانست و از این‌رو وقتی در شورای شش نفره دید که اکثریت با عثمان بیعت نمودند به آنان اعتراض نمود ولیکن پس از ایراد اعتراض، به خاطر حفظ مصالح اسلام و جلوگیری از ایجاد آشوب و درگیری، با عثمان بیعت کرد.

چکیده: عثمان، سنت نبوى(صلى‌اللّه‌عليه‌و‌آله) و روش خلفاى پيشين را نادیده گرفت و فرزندان عاص را به مدینه آورد و آنان را در حكومت اسلامى راه داد و به آنان منصب و حكومت بخشيد. يكى از آنان «عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح العامرى القرشى» بود، او پسر خاله عثمان و برادر رضاعى او بود. او ابتدا كاتب رسول خدا(صلى‌اللّه‌عليه‌و‌آله) بود و به خاطر خيانت در كتابت، رسول خدا(صلى‌اللّه‌عليه‌و‌آله) او را از منصبش عزل کرد. بدين خاطر، او از اسلام مرتد شد و به اهل مكه ملحق گرديد. از اين رو رسول خدا(صلى‌اللّه‌عليه‌و‌آله) او را مهدور الدم دانست، اما عثمان او را در زمان خلافت خود، حاكم مصر كرد. مروان بن حكم و حارث بن حكم، پسر عموهاى عثمان نيز از موارد ديگر بودند.