سلام و خسته نباشید.
من فکر می کنم انسان مانند یک ربات است که خداوند برنامه کامپیوتری آن را نوشته و به آن دو دیتابیس عطا فرموده است ؛ یکی حافظه غریزی که غرائز را در آن ذخیره نموده است و دیگری حافظه ای که سایر اطلاعاتی که به مرور و در طول مدت زندگی، انسان آنها را به دست می آورد در آن ذخیره می شود.
این ربات وقتی به دنیا می آید با داده های اولیه ای که خدای متعال در حافظه غریزی اش قرار داده شروع به رشد می کند و به مرور سایر اطلاعات را با آموزش و تجربه به دست می آورد.
آیا این برداشت از انسان صحیح است؟
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام و عرض ادب خدمت شما
درباره نگاهی که مطرح کردید، چند مسئله به ذهن می‌رسد.
1. علوم انسان دو دسته هستند. برخی از علوم از ابتدای زندگی با انسان همراه است و برخی از علوم در طول زندگی کسب می‌شود. آیت‌الله مصباح یزدی در توضیح آیه شریفه «خدا شما را از شکم مادرانتان برون فرستاد در حالی که هیچ چیز نمی‌دانستید. و برای شما چشم و گوش و دل آفرید (تا شناخت پیدا کنید) باشد که سپاس گزارید»[نحل 78] می‌فرمایند که این آیه مربوط به علوم آگاهانه است و علوم ناآگاهانه مانند علم حضوری به خداوند متعال را انکار نمی‌کند. این علوم ناآگاهانه بر اساس آیاتی مانند آیه میثاق از ابتدا با انسان همراه هستند.[انسان‌شناسی در قرآن، ص124]
2. تعبیر حافظه غریزی در فلسفه و معرفت‌شناسی اسلامی به کار نمی‌رود. اساسا غریزه ساحتی متفاوت از حافظه و علم است. اگر ابعاد وجودی انسان را به ابعاد بینشی، گرایشی و توانشی تقسیم کنیم، علوم در بعد بینشی جای گرفته و غرایز در زمره بعد گرایشی قرار می‌گیرند. اما به هر حال اگر مراد صرف این باشد که غرایز در وجود انسان قرار دارد، قابل‌پذیرش است؛ همچنین است اگر مراد از حافظه غریزی همان علم ناآگاهانه‌ای باشد که در بالا بدان اشاره کردیم.
3. مطلب اساسی که باید به آن توجه کنید این است که انسان برخلاف ربات‌ها که صرفا بر اساس ورودی‌هایی که می‌گیرد، رفتار می‌کنند، دارای اختیار است. یک ربات صرفا به پردازش اطلاعات می‌پردازد و بر اساس داده‌هایش رفتار می‌نماید و از این رو رفتار دو ربات با برنامه‌نویسی واحد، در مواجهه با یک واقعه یکسان است. این مطلب در مورد انسان صادق نیست. در انسان گرچه ورودی‌ها و داده‌هایی که می‌گیرد، اثرگذار است و می‌تواند به رفتار او جهت دهد، اما قدرت بالاتری وجود دارد که مربوط به بعد توانشی او می‌شود و آن همان اختیار است. همین اختیار موجب می‌شود دو انسان با داده‌های یکسان رفتار متفاوتی داشته باشند. دو برادر دوقلو در یک خانواده باوجود دوستان و شرایط مشابه، چه‌بسا رفتار متفاوتی را اتخاذ کنند.
امیدوارم پاسخ سؤالتان را دریافت کرده باشید. اگر سؤالی باشد، در خدمتتان هستیم.