-یکی از اعتقادات شیعه این است که امام دوازهم او روزی از پرده غیبت بیرون آمده و دنیا را فتح و پر از عدل و داد میکند. اما این اندیشه به این معنا نیست که ما دست روی دست بگذاریم ال او بیاید، بلکه ما باید با تلاش و کوشش زمینه آمدن او را فراهم کنیم.
یکی از اعتقادات مسلم جمیع مسلمین و خصوص شیعه این است که در آخرالزمان و هر وقت خداوند متعال صلاح بداند و شرایط مهیا شود، مردی از سلاله پاک پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمده و دنیا را فتح کرده و بعد از آن‌که پر از ظلم و جور شده بود، پر از عدل و داد خواهد کرد. شیعه علاوه بر این، آن شخص را امام خود می‌داند و معتقد است که او زنده است و در میان مردم زندگی میکند و هر زمانی که ما آمادگی لازم را پیدا کنیم، از پرده غیبت بیرون آمده و اعلام ظهور خواهد کرد.
بدون شک یکی از مهم‌ترین عواملی که از نابودی و از بین رفتن شیعه جلوگیری کرده و باعث رشد شیعه شده، همین اندیشه است. شیعه چون همیشه امید داشته است که امام او و منجی عالم بشریت ظهور کند، همه سختی‌ها و ناملایمات را تحمل کرده و امیدوار به حیات خود ادامه داده است.
اما این اندیشه، هرگز به این معنا نیست که ما بنشینیم و دست از هرگونه تلاشی برداریم تا ظهور محقق شود، بلکه برعکس، شیعه واقعی بسیار پویا و زنده است و نسبت به آمدن منجی و امام خود احساس مسئولیت کرده و جامعه را برای آمدن امام خویش آماده میکند. او نسبت به جامعه وظیفه‌ای مهم دارد، او باید جامعه و جوانان را برای پذیرش امام خویش آماده کند، او باید با ظلم و تباهی مبارزه کند.
شیعه هرگز سستی به خود راه نمی‌دهد، بلکه با قوت به فکر اصلاح جامعه است؛ نه تنها اصلاح جامعه خود، بلکه اصلاح جامعه جهانی و آماده کردن مردم دنیا برای آمدن منجی خود. چرا که یکی از مهم‌ترین شرایط تحقق ظهور، آمادگی کل دنیا برای پذیرش حضرت است و این شیعیان حضرت هستند که باید زمینه این آمادگی جهانی ار فراهم آورند. بر این اساس شیعه واقعی همیشه در فکر اصلاح خود و جامعه و اطراف خود است، او هرگز تنبلی و سستی به خود راه نمی‌دهد، او زنده است و حرکت دارد، هرگز دست روی دست نمی‌گذارند.
حال برخی که فکر کرده‌اند اندیشه مهدویت به این معناست که شما سست و تنبل بنشینی و هیچ کاری نکنی تا امامت بیاید، این برداشت کاملا اشتباه است و هرگز با اندیشه شیعه اصیل سازگاری ندارد. این ما هستیم که باید امام خویش را دعوت کنیم. اگر به روایاتی که در رابطه با زمینه‌سازی ظهور وارد شده دقت کنیم، به این روایات بر می‌خوریم که مردی از قم قیام خواهد کرد، و مردانی دور او جمع می‌شوند که از یاران مهدی(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) هستند و آنان زمینه ظهور را فراهم می‌آوردند. در حدیثی امام موسی کاظم(علیه‌السلام) فرمودند: «مردی از اهل قم مردم را به سوی حق فرا می‌خواند، گروهی مانند پاره‌‌های آهن، همراه او جمع می‌شوند که بادهای تند، آنان را منحرف نمی‌کند، از نبرد خسته نمی‌شوند و نمی‌ترسند و بر خداوند توکل می‌کنند و عاقبت برای اهل تقواست.»[1]
این روایت و امثال آن نشان می‌دهد که شیعه خاموش و سست و تنبل نیست، بلکه بسیار سرزنده و بالنده و تاثیرگذار است و اوست که باید زمینه آمدن امام خویش را فراهم آورد. لذا این‌که برخی گفته‌اند شیعه می‌گوید شما هیچ کاری نکنید تا خود حضرت ظهور کند و او عدالت را بر قرار کند، کاملا غلط است و با روایات ما سازگاری ندارد.
_____________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. «قَالَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَّ يَدْعُو النَّاسَ إِلَى الْحَقِّ يَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ لَا تُزِلُّهُمُ الرِّيَاحُ الْعَوَاصِفُ وَ لَا يَمَلُّونَ مِنَ الْحَرَبِ وَ لَا يَجْبُنُونَ وَ عَلَى اللَّهِ يَتَوَكَّلُونَ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِين»(بحار الأنوار، علامه مجلسى، مؤسسة الوفاء، بيروت، 1404 ق، ج 57، ص 216)