- باید توجه داشت که دوستی و روابط خيابانی، عاری از شکوفايی محبت و عشق واقعی است. بيشتر يک پيوند غريزی است. اگر هم به ازدواج منتهی شود، چندان پشتوانه عشق و محبت ندارد و بالطبع چنین ازدواجی دوام پيدا نمی‌کند.
دختری هستم که در دوره نوجوانی، با پسری دوست شدم. از اول دوستی، از او پرسیدم چه زمانی می‌خواهد ازدواج کند؟ او هم در جواب گفت: دو سال بعد. من هم قبول کردم. آن زمان، ۱۶ سال سن داشتم. بعد از آن، نزدیک به سه سال، همه خواستگارهایم را رد کردم و خانواده‌ام از وضعیت من کلافه شده بودند و درنهایت با فشار خانواده به یکی از خواستگار‌ها جواب مثبت دادم. البته قبل از آن، بارها به آن دوستم و خواهرش اطلاع داده بودم که اگر واقعاً قصد ازدواج دارند، اقدام رسمی کنند، ولی آن‌ها به حرف‌های من توجهی نکردند. بعد از پاسخ مثبت من به آن خواستگار و شروع شدن دوره نامزدی، دوستم تازه فهمیده بود که به او حقیقت را می‌گفتم و ... که در همان دوره آشنایی من با آن خواستگار، او نامزدی من با آن پسر را به هم زد و... .
بعدازآن اتفاق، دوستم به خواستگاری من آمد، ولی ازآنجایی‌که قبلاً بارها به پایش افتاده بودم که تکلیف مرا مشخص کند، ولی هیچ عکس‌العملی نشان نمی‌داد و از طرفی، به خاطر آن رفتار بد که در برابر نامزدم از خودش نشان داد و باعث به هم خوردن نامزدی ما شد، هم از دست او ناراحت بودم و هم دلم نسبت به او سرد شد؛ لذا به او جواب مثبت ندادم. او هم به خاطر همین مرا نفرین می‌کند و احساس می‌کند که در این مدت، او را بازی دادم. در حال حاضر بنده 21 سال سن دارم و نمی‌دانم کار درستی کردم که به او جواب مثبت ندادم یا نه؟! آیا نفرین آن پسر در زندگی من تأثیر منفی خواهد گذاشت؟ لطفاً دراین‌باره راهنمایی کنید.
پاسخ کارشناس:
سلام، قبل از هرچیز، چند نکته را متذکر می‌شوم که امیدوارم مفید واقع شود.
نکته اول: در آغاز نوجوانی به علت بیداری غرايز و شدت حالات هیجانی، گرایش دختران و پسران به دوستی با جنس مخالف بیشتر مي‌شود. بعضی از نوجوانان و جوانان، داشتن دوست دختر را نوعی محبوبيت، قدرت اجتماعی و موفقيت برای خود می‌دانند، در حالی که توانايی تشکيل خانواده از طريق ازدواج را ندارند. برخی از آنان، نيازهای جنسی و عاطفی خود را از طريق دوستی‌های افراطی برطرف می‌کنند. متقابلاً برخی دختران، ارتباط با پسران را نوعی جذابيت برای خود تلقی می‌کنند، متأسفانه اکثر قريب به اتفاق اين دختران تصور می‌کنند که اين دوستی‌ها به ازدواج منتهی می‌شوند.
از سویی دیگر؛ متأسفانه در فرهنگ جامعه ما، آسيب‌های اجتماعی، تربيتی و روانی چنين دوستی‌هايی، بيشتر متوجه دختران است. پسران بدون هيچ گونه محدوديتی، تجربه‌های متنوع اين دوستی‌ها را پشت سر می‌گذارند، امّا دختر، اگر يک نمونه چنين دوستی با جنس مخالف را تجربه کند، تا پايان عمر شأن و حرمت خود را از ديدگاه خانواده و جامعه از دست می‌دهد. برچسب ناشايست بودن را با خود حمل می‌کند. آثار سوء اين تجربهِ منفی پس از ازدواج هم به نوعي در زندگی‌اش نمايان می‌گردد.
علاوه بر همه این موارد، اسلام دوستى با نامحرم را منع كرده و فرموده است: با زنان یا دختران دوست نشوید.[1] این دوستى، مىتواند تبدیل به دامى براى خود شما گردد و ما حق نداریم خودمان را با دست خودمان، به هلاكت اندازیم: «لا تُلْقُوا بِأَیْدِیكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ»[بقره/ 195]
بنابراین رابطه مخفیانه شما با آن پسر کذایی، آن هم به مدت 3سال در اوایل نوجوانی، مشروع و درست نبوده و ... بالطبع روند فعلی شما هم ناشی از همان رابطه مخفیانه بوده که با اثرات و تبعاتی همراه است.
نکته دوم: همانطور که خودتان هم اشاره کردید، قبل از پاسخ مثبت از سوی شما به آن خواستگار، شما به آن پسر و خواهرش اطلاع داده بودید و ظاهراً عکس العملی از سوی آنان مشاهده نکردید و ...؛ بنابراین عکس العمل وی مبنی بر خراب کردن نامزدی شما با آن خواستگار اصلاً توجیحی ندارد.
نکته سوم: توضیح ندادید که بعد از خواستگاری آن پسر، چرا جواب مثبت به او ندادید؟ اگر ازدواج شما برای او اهمیتی نداشته، پس به چه دلیل به خواستگاری شما آمده است؟ لازم به ذکر است نباید در انتخاب همسر، صرفاً براساس احساسات و عواطف یا ترس از نفرین و ... تصمیم گیری کنید، بلکه می‌بایست از طریق عقل و منطق، تناسبات همدیگر را بررسی نمایید و ببینید چقدر با طرف مقابلتان تناسب دارید[2] و بعد از اینکه اطمینان پیدا کردید که از تناسب لازمه برخوردار هستید، به او پاسخ مثبت بدهید؛ بنابراین اگر عقلاً و منطقاً به این نتیجه رسیدید که مناسب همدیگر نیستید، لازم است او را فراموش کنید و ترس به خودتان راه ندهید؛ زیرا شما با عقل و منطق پیش رفتید و اگر آسیبی هم در کار باشد، آسیب تصمیم احساسی و شتابزده بیشتر خواهد بود.
در نتیجه گرچه برخی از رفتارهای طرف مقابلتان در برابر شما توجیحی منطقی ندارد و شما هم بالطبع نسبت به بعضی از رفتارهای او ناراحت هستید، ولی توصیه می‌کنم به صورت منطقی و با مشورت خانواده بررسی کنید اگر وی واقعاً فرد مناسبی برای ازدواج است و می‌توانید در زندگی مشترک به او اعتماد کنید، بهتر است به او فرصت دوباره بدهید؛ لذا از طریق خواهرش به او اطلاع دهید که یک بار دیگر برای خواستگاری از شما اقدام کند. در اینجا دو حالت پیش می‌آید؛ یا وی دوباره به خواستگاری شما خواهد آمد یا اینکه منصرف شده و به خواستگاری شما نخواهد آمد که در آن صورت، باید او را فراموش کنید و به فکر مورد دیگری برای ازدواج باشید. مضاف براینکه وقتی شما فرصت دوباره‌ای برای اقدام رسمی به او می‌دهید، دیگر نفرین او معنی نخواهد داشت.
پی‌نوشت:
[1]. قرآن كریم در دو جا؛ یكی در سوره مائده آیه 5 و دیگری در سوره نساء آیه 25، زنان و مردان را از داشتن روابط دوستانه با جنس مخالف بر حذر داشته و آن را مورد مذمت قرار داده است.
[2]. منظور از تناسب: تناسب در جهات اعتقادی، اخلاقی، رفتاری، فکری، فرهنگی و خانوادگی است.
منبع:
[1]. نرم افزار دانستنی‌های روابط دختر و پسر، واحد تحقیقات مرکز تحقیقات رایانه‌ای قائمیه اصفهان.
[2]. تحلیلی تربیتی بر روابط دختر و پسر در ایران، علی اصغر احمدی، نشر انجمن اولیاء و مربیان جمهوری اسلامی ایران، چاپ سیزدهم.
[3]. نظر اسلام درباره روابط دختر و پسر، ابوالقاسم مقیمی حاجی، صباح، شماره 7ـ8.
[4]. روابط دختر و پسر، علی اصغر احمدی، تهران، انجمن اولیا و مربیان.
این مطلب را در انجمن دنبال کنید: می‌ترسم نفرینم کند