جایگاه زن در اسلام

قرآن برای تعلیم و تزکیه‌ی انسان نازل شده است. اصالت انسان به روح اوست. روح انسان جنسیت ‌ندارد.

نبوت، گاهی انبائی است و گاه تشريعی.

روایت: «زن عقربی است که نیش او شیرین است» در بیان هویت زن نیست؛ بلکه در مقام هشدار به مردان است که مراقب خود باشند.

شهادت حق نیست، بلكه مسئولیت است؛ پس معافیت بانوان از بعضی از موارد گواهی دادن تخفیف است، چنانکه مردان از برخی موضوعات مربوط به بانوان معاف از گواهی هستند، درگیر شدن احساسات لطیف بانوان در روند کیفری جرائم نه به صلاح دادرسی است و نه خود بانوان.

متفاوت بودن ارث زن و مرد، به خاطر ایجاد توازن در مسائل مالی بین زنان و مردان است، علاوه بر این‌که میت می‌تواند با احکام «وصیت» زن یا دختران یا هر یک از بستگان خود را صاحب ملک بیشتری کند.

حدیثی که از رسول گرامی اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل شده است که برای نگهداری از زنان آنان را در خانه نگهداری کنید از جهت سندی ضعیف است.

- در خطبه هشتاد نهج البلاغه تعبیری از حضرت امیر (علیه‌السلام) راجع به زنان شده است که طرفداران ظاهری حقوق زن آن را توهین به زن تلقی کرده اند درحالیکه واقعیت مطلب غیر از این پندار اشتباه است.

برخلاف نظر مغرضان، زن در اسلام دارای مقامی شایسته است.

زن در اسلام دارای مقام بلندی است، با این وجود اگر به برخی از وظایف خویش عمل نکرد، اسلام برای اعمال حق مرد، برخی از محدودیت‌ها را برای زن قرار داده است.

- در آیه ی 34 سوره ی نساء خداوند از زنانی یاد می کند که از وظایف خود سرپیچی می کنند و لذا به مردان دستور داده در این شرایط، در چند مرحله با این زنانی برخورد کنند. 

هر شغلی زیبنده یک زن مسلمان نیست.