به امام باقر(علیه‌السلام) تهمت زده‌اند که ایشان شخصی را میمون خوانده است، اما این سخن نادرست است و این کلام، تفسیر خود شبهه کننده است نه سخن امام.
شبهه: در روایتی آمده که امام باقر(علیه‌السلام) به یک شخصی توهین کرده و او را «میمون» نامیده است.
پاسخ: نقل شده که شخصی خدمت امام زین العابدین(علیه‌السلام) آمد و گفت: من یک روز زنا می‌کنم و روز بعدش را روزه می‌گیرم. حضرت فرمود: زنا نکن و روزه هم نگیر. اما امام باقر(علیه‌السلام) آن مرد را به طرف خود کشید و دستش را گرفت و فرمود: «ای "ابازنّة!" عمل دوزخیان را مرتکب می‌شوی و امید وارد شدن به بهشت را داری؟»
محل اشکال، لفظ «ابا زنّة» است که نسخه‌های کتاب کافی در مورد آن اختلاف دارند؛ در دو نسخه «ابا رنّة» نوشته شده، در نتیجه احتمال دارد که «ابو رنّة» کنیه آن شخص بوده باشد. در یک نسخه «ابا ذبّة» نوشته شده، یعنی «ای کسی که به گناه خود اعتراف کرده‌ای». در یک نسخه هم «ابا زنّة» نوشته شده که درباره آن دو معنی ذکر شده است:
1. «ابو زنّة» به معنای کسی است که مورد اتهام شدید است.
2. «ابو زنّة» به معنای نوع خاصی از بوزینه است که صفت خاصی دارد. ادیبان گفته‌اند که در بین حیوانات، بوزینه از همه بیشتر عمل زنا را انجام می‌دهد. بنابراین مشهور است که می‌گویند: «فلانی زناکارتر از بوزینه است.»
بنابراین، شبهه بالا فقط بنا بر نسخه سوم و آن‌هم معنای دوم آن مطرح است. البته باید توجه داشت که با فرض صحت نیز معنای خلاف ادبی از آن برداشت نمی‌شود، زیرا امام در مقام تشبیه بوده‌اند و در کمال ادب از بردن نام این حیوان خودداری کرده و کنیه آن را به کار برده‌اند.
_______________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/151196