در دولت سیزدهم با رئیس‌جمهوری که هم‌درد و هم‌نشین مردم بوده و در طی یکسال به سی‌ویک استان سفر می‌کند، قطعاً عامل ترمیم اعتماد عمومی می‌شود.
محمود صادقی در توییتی اینگونه عنوان کرده است: «معلوم نیست اینکه رهبر انقلاب در مجموع عملکرد دولت رئیسی موجب افزایش امید و اعتماد مردم شده بر مبنای چه اطلاعات و داده‌هایی است!»
ایجاد امنیت روانی و آرامش عمومی جامعه یکی از وظایف اولیه دولت‌ها است. به تعبیری اگر مدیریتی خواهان اقبال عمومی است طبیعتا باید از انجام اقدامات و بیان اظهاراتی که مخل امنیت روانی مخاطبانش است پرهیز کند و در نقطه مقابل با رفتارهای منطقی و خدمت‌گونه و سخنان وحدت‌آفرین ضریب آرامش عمومی را بالا ببرد.
در حالی که مع‌الاسف طی هشت سال دولت قبل دولت مورد حمایت امثال صادقی بخش مهمی از وقت رئیس‌جمهور و یا برخی مقامات دولت صرف تخریب افکارعمومی می‌شد؛ مثلا در شرایطی که نیروهای نظامی کشور در مقطعی مشغولِ مقابله با خطر داعش در آن‌سوی مرزها بودند، ناگهان آقای روحانی در کسوت رئیس دولت با حمله به سپاه پاسداران و بیان کلید واژه‌هایی همچون «دولت با تفنگ و بی‌تفنگ» مدعی دخالت نظامیان در اقتصاد شد. این جملات تا مدتها خوراک لازم را برای کینه‌جویی رسانه‌های معاند از نیروهای مظلوم سپاه، فراهم ساخت.
همچنین روحانی به‌جای وحدت‌آفرینی در میان عموم مردم و قانع‌‌سازی افکارعمومی درباره ابهامات توافق هسته‌ای، منتقدان برجام را که خیل کثیری از مردم شاملش می‌شدند،با عناوینی چون «عصر حجری‌ها»، «بزدل‌های سیاسی»، «اقلیت تندرو»، «تازه به دوران رسیده»، «کاسبان تحریم»، مورد هجمه قرار داد.
همچنین در جریان فاجعه اصلاح بنزینی با بازگو کردن جمله «صبح جمعه خبردار شدم» به تمسخر مردم پرداخت. طبیعتا برآیند این اظهارات، ایجاد شکاف و دوقطبی سیاسی و اجتماعی بود که یک یأس و ناراحتی عمومی را به افکار جامعه تزریق می‌کرد.
اما در دولت‌سیزدهم با رئیس‌جمهوری که هم‌درد و هم‌نشین مردم بوده و در طی یکسال به سی و یک استان سفر می‌کند، قطعا عامل ترمیم اعتماد عمومی می‌شود. در این نوشته سعی داریم به یک اقدام مهم و تأثیرگذار دولت‌سیزدهم در تقویت اعتماد عمومی اشاره کنیم.
واکسیناسیون فراگیر کرونا، یکی از مواردی بود که سبب احیا امید و اعتماد عمومی به دولت سیزدهم شد. دو سال پیش مردم می‌دیدند در شرایطی که روزانه صدها نفر قربانی کرونا می‌شوند و طبعا انتظار از دولت است که شبانه‌روز به فکر تامین واکسن برای مقابله با این بیماری همه‌گیر باشد، اما دولت روحانی نه‌تنها تلاش چندانی در این زمینه نمی‌کرد بلکه حتی از این مسئله به‌عنوان حربه‌ای برای گروکشی سیاسی بهره می‌برد.
تاسف‌آور اینکه با وجود تعلل فراوان در تامین واکسن که صدای افکار عمومی را به شدت درآورد، ناگهان آقای روحانی در ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا مدعی شد: «کار دولت یازدهم و دوازدهم در زمینه بهداشت در تاریخ ایران از زمان هخامنشیان تا الان بی‌نظیر بوده است!» این عبارت آن هم در اوضاعی که بسیاری از مردم از کمبود واکسن رنج می‌بردند از همان دست اظهاراتی بود که روان مردم را هم در کنار جانشان تهدید می‌کرد.
اوضاع به نحوی بود که دولت‌سیزدهم در ابتدای کرونا، فوت ۷۰۹ تن در ۲۴ ساعت را به چشم خود می‌دید! در این وضعیت اولویت اول دولت سیزدهم حفظ جان مردم شد. با تلاش های دولت، ۹۰ میلیون دُز واکسن کرونا به ایران وارد شد. واکسنی که حامیان روحانی، آن را به مسائلی نظیر تحریم و پذیرش FATF ربط داده بودند! امّا دولت سیزدهم بدون لغو تحریم و پذیرش FATF انبوهی از واکسن را وارد و تولید کرد.