حقیقت این است که سلبریتی‌های غربزده، دقیقا مانند فرهنگ غرب، ایران ستیز هستند، این حقیقتی است که تنها با مقایسه رفتار دوگانه سلبیریتی‌ها در مورد محترم شمردن قوانین غرب و تقابل بی‌منطق با قانون ایران قابل مشاهده است.
چندی پیش بود که رهبر معظم انقلاب طی بیاناتی فرمودند: «اگر ایران‌دوست هستید، یکی از علائم و شاخصهای ایران‌دوستی شما این است که امیدآفرینی کنید؛ اگر یأس‌آفرینی کردید، نمی‌توانید بگویید ایران‌دوستید. شاخصِ عمده‌ی ایران‌ستیزی یأس‌آفرینی است، امیدسوزی است، القای ناتوانی است، القای بن‌بست است؛ اینها شاخصهای ایران‌ستیزی است.»[1]
ناامید سازی و یاس آفرینی یکی از شاخصه‌های برخی سلبیریتی‌هاست؛ مثلا مرداد ماه سال 1400 ویدئوی از یکی از سلبریتی‌های کشور یعنی جناب محمدعمرانی منتشر شده بود که در آن عاجزانه از نخست‌وزیر کانادا درخواست می‌کرد با اهداء واکسن، مردم ایران را نجات دهد![2]
البته از این دست اعمال ذلیلانه از برخی دیگر از سلبریتی‌های غربگرا که هرگز به عظمت ملت ایران ایمان نداشتند کم نبود؛ از جمله حسن ریوندی که در طنزی سخیف، ملت ما را به تمسخر گرفت و گفت: «بالاخره یک روز در ایران سرعت واکسن آنقدر سرعت می‌گیرد که مردم دنیا تعجب می‌کنند و می‌گن مگه کرونا هنوز هست؟»![3]
تنها یکسال از این خزعبلات بافی سلبریتی‌های ایران ستیز می‌گذرد که آمار فوت کرونا در ایران تک رقمی شده و حتی روزهای بدون فوتی را هم گذرانده و عملا بحران کرونا به خاطره تبدیل شده است. اما درست در زمانی که ملت ایران با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و تلاش متخصصانش برای ساخت واکسن، درحال مبارزه با کرونا بود، در کانادا مردم به خیابان ریختند و به محدودیت‌های کرونایی اعتراض کردند، اعتراضاتی که البته با برخورد وحشیانه پلیس با مردم روبرو شد.
"جاستین ترودو" نخست‌وزیر کانادا نیز در حمایت از ماموران حافظ امنیت کشورش اصرار دارد که دولتش حق دارد از اختیارات اضطراری گسترده برای سرکوب اعتراضات خیابانی علیه محدودیت‌های کرونایی در اوایل سال جاری میلادی استفاده کند و اضافه کرد که این کار برای "ایمن نگه داشتن مردم" امری ضروری است.[4] اما جناب عمرانی هیچ اعتراضی به شیوه خشونت آمیز پلیس کانادا نکرد، چه اینکه ظاهرا معتقد است، در هر کشوری قوانینی وجود دارد و سرپیچی از قانون این حق را به حکومت می‌دهد تا با بی‌قانونی مقابله کند.
ولی چرا او و همفکران غربگرایش از جمله علی دایی، علی کریمی، کریم باقری، یحی گل محمدی، احسان کرمی، الناز شاکر دوست و.... که مدعی روشنفکری و قانون مداری هستند، رفتارشان در مورد ایران متفاوت است؟ چگونه است که سرکوب معترضان به محدودیت کرونایی صدای هیچ کسی را بلند نمی‌کند، اما مقابله کردن ایران با اغتشاشا‌گرانی که با کوکتل‌مولوتف و سلاح گرم و سلاح سرد به جان و مال مردم آسیب می‌زنند، با واکنش تند و بی‌منطق همین دست سلبریتی‌ها مواجه شده و بلافاصله جزو مدعیان صف اولِ مدافع حقوق بشر قرار می‌گیرند.
حقیقت این است که سلبریتی‌های غربزده، دقیقا مانند فرهنگ غرب، ایران ستیز هستند، این حقیقتی است که تنها با مقایسه رفتار دوگانه سلبیریتی‌ها در مورد محترم شمردن قوانین غرب و تقابل بی‌منطق با قانون ایران قابل مشاهده است.
فرهنگ غرب، عمیقا یک فرهنگ ایران ستیز است، اثبات این مدعا را می‌توان در کتب تاریخی که پر از داستان‌های جنگ ایران و روم است[5] و حتی در سینما غرب در فیلم 300 مشاهده کرد.
پی‌نوشت:
1. رهبر معظم انقلاب دیدار با مردم اصفهان، ۱۴۰۱/۰۸/۲۸.
2. آخرین خبر، https://b2n.ir/z17761
3. آپارت، https://b2n.ir/t98378
4. جوان، https://b2n.ir/g96082
5. برای مطالعه بیشتر می‌توان به نوشته‌های پروکوپیوس و رویدادنامه سوریایی مراجعه کرد.