علم امام صادق

امام صادق علیه السلام با توجه به علم امامتی که داشتند، سرآمد تمام دانشمندان عصر خود بودند، به گونه ای که حتی بزرگان اهل سنت نیز بر جایگاه علمی حضرت اعتراف کرده اند.

علم امام صادق علیه السلام علمی لدنی و الهی است و همانند علوم بشری اكتسابی نیست دیگران نیز برای استفاده از علم سرشار امام علیه السلام دست به نگارش فرمایشات و احادیث صادر از امام زدند که وجود چهار هزار راوی نشان دهنده این مطلب است.

در سحرگاه جمعه، 27 ربیع الاول سال 83 هجری قمری، شخصیتی پا به این دنیا گذاشت که درک فضائل و مناقبش از توان عقل بشر خارج است. امامی که مورخین تعداد علمایی را که شاگرد او بوده و از علم بی کرانش بهره برده اند 4 هزار نفر دانسته اند و حتی امامان چهارگانه اهل تسنن(ابوحنیفه، مالک، شافعی، احمد بن حنبل) مستقینم یا با واسطه شاگرد او بوده اند.

حضرت امام صادق (علیه السلام) از سلاله پاک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از شجره امام علی و فاطمه زهرا (علیهما السلام) است ، او کسی است که علوم اهل‌بیت را در اوج خفقان دوران خلافت اموی و عباسی همراه با پدر بزرگوارشان گسترش دادند و مذاهب گوناگون اسلامی به فضل و علم این دو بزرگوار معترفند.

علم جابربن حیان گوشه‌ای از علم امام صادق(علیه‌السلام) است.