فکرمیکنم
برای پاسخ به این سوال که "چرا طلبه ها شهریه میگیرند هرچند خیلی کم ولی
دانشجوها باید به دانشگاه شهریه بدهند" اول باید چند مسئله روشن بشه تا به
این سوال هم پاسخ داده بشه:
اول اینکه اصلا میشه دو قشر"دانشجو و طلبه" رو برای گرفتن و پرداختن شهریه
باهم مقایسه کرد یا نه و اینکه چه شباهت ها و تفاوت هایی بین این دو قشر
هست؟
دوم اینکه تفاوت "شهریه"ای که به طلاب داده میشه با "شهریه"ای که دانشجوها
پرداخت میکنند چیه؟
جواب مسئله اول اینه که درسته که هر دو به دنبال کسب علم هستند ودریک مملکت زندگی میکنند اما
فضای تحصیلی و نهادهای اداره کننده اونها کاملا باهم فرق دارند و هیچ ربطی
به هم ندارند. حوزه ها توسط مراجع معظم تقلیدو مرکزمدیریت حوزه ها اداره
میشن و دولت هیچ گونه دخالت و نظارتی به روی حوزه ها به لحاظ نظام آموزشی و
پرورشی و...نداره وحوزه ها به این لحاظ هیچگونه وابستگی به دولت ندارند.
جالبه بدونید حتی زمانی که دولت به هرعلتی مثل آلودگی یا سردی هوا و...
تمام مراکز آموزشی رو تعطیل اعلام میکنه بازاین شامل حوزه ها نمیشه وحوزه ها تعطیل نمیشند وهمچنان
به کارشون ادامه میدند! مگر اینکه مرکزمدیریت حوزه ها یا مدیریت حوزه تصمیم
دیگه ای بگیره..
ولی دانشگاه ها بطور مستقیم یا غیرمستقیم زیر نظر دولت و مسئولین دانشگاه ها
اداره میشن. پس اساساً این دو قشر به لحاظ نهادهای اداره کننده کاملا ازهم
متمایزند و نمیشه اونها رو به این لحاظ باهم مقایسه کرد.
یعنی طلاب این شهریه رو از طرف مراجع معظم تقلید دریافت میکنند و دولت
هیچگونه کمکی دراین باره نمیکنه وذره ای شهریه به طلاب پرداخت نمیکنه و این پرداخت شهریه به طلاب هم اختصاص به بعداز انقلاب وکشور ایران نداره. بلکه از قدیم ودرهرجا وکشوری که کلاسی برای طلاب علوم دینی تشکیل میشد رسم بوده،علما ومراجع برای رشد وترویج این علوم ماهیانه مبلغی رو به طلّابی که فقط به کسب علوم دینی میپرداختند هدیه کنند.(که البته این مبلغ از همون زمان تا بحال به قدری کم بوده وهست که به سختی حتی خرج خورد وخوراک وتحصیل یک طلبه رو درطول ماه فراهم میکنه..چه برسه به امور دیگه زندگی!)
ولی دانشگاه ها زیر نظر دولت اداره میشند وپایبند به قوانینی هستند که مسئولین مربوطه براشون وضع میکنند و تصمیم گیری با اونهاست که از دانشجوها شهریه بگیرند یااینکه شهریه بدند.
پس درواقع بهتره دانشجوها اگر مایل به مقایسه هستند، خوشون رو با دانشجوهای بقیه ی دانشگاه های کشور یانهایتاً بقیه کشورها مقایسه کنند..! نه طلاب. ولی خوب ظاهراً دیواری کوتاه تر از دیوار طلاب پیدا نشده!! :)
وامّا مسئله دوم: تفاوت میان "شهریه"ای که طلاب دریافت میکنند و "شهریه"ای که داشجویان میپردازند..
همونطورکه میدونید "شهریه" یه لفظ عربیه که ترجمه فارسیش میشه همون ماهیانه. واین ماهیانه میتونه هرچیزی که به طورمعمول ماهی یکبار اتفاق می افته باشه.در واقع این یک لفظ مشترکه که درحال حاضر بیشتر معنای اصطلاحی اون بکاربرده میشه.
یعنی همینکه شخص یانهادی درقبال خدماتی که درطول یک یاچندماه به شخص یا نهاد دیگه ای ارائه میده،ودرمقابل "ماهیانه"حقوقی رو دریافت میکنند، اصطلاحاً به اون حقوق، "شهریه" گفته میشه.برای مثال همین خدماتی که دانشگاه به یک دانشجو برای تحصیل دراون دانشگاه ارائه میده ودرمقابل ماهیانه حقوقی رو ازون دانشجو دریافت میکنه.یعنی همون معنای اصطلاحی: "شهریه".
اما باید بدونید"شهریه"ای که به طلاب داده میشه به معنای اصطلاحی اون یعنی "حقوق"نیست! بلکه همونطورکه بیان شد شهریه ای که طلاب دریافت میکنند درواقع هدیه ایست که مراجع،علما وبزرگان بابت قدم گذاشتن در راه کسب علوم دینی وترویج دین و مصالح دیگه به طلاب پرداخت میکنند. وچون این هدیه به طور"ماهیانه" داده میشه به اون "شهریه" میگن. پس دراصل طلاب هیچ حقی برگردن مراجع وافرادی که از اونها شهریه دربافت میکنند ندارند ودرصورت پرداخت نکردن این شهریه جای هیچ شکایت رسمی وجود نداره.
(بحثهای بسیار دیگه ای درین زمینه وتفاوت های زندگی طلبگی ودانشجویی وجود داشت که به روشن تر شدن مطلب کمک میکرد امامجال بیان نیست و فکرمیکنم همین دلایل برای روشن شدن قضیه کافی باشه)
موفق باشید
فکرمیکنم
برای پاسخ به این سوال که "چرا طلبه ها شهریه میگیرند هرچند خیلی کم ولی
دانشجوها باید به دانشگاه شهریه بدهند" اول باید چند مسئله روشن بشه تا به
این سوال هم پاسخ داده بشه:
اول اینکه اصلا میشه دو قشر"دانشجو و طلبه" رو برای گرفتن و پرداختن شهریه
باهم مقایسه کرد یا نه و اینکه چه شباهت ها و تفاوت هایی بین این دو قشر
هست؟
دوم اینکه تفاوت "شهریه"ای که به طلاب داده میشه با "شهریه"ای که دانشجوها
پرداخت میکنند چیه؟
جواب مسئله اول اینه که درسته که هر دو به دنبال کسب علم هستند ودریک مملکت زندگی میکنند اما
فضای تحصیلی و نهادهای اداره کننده اونها کاملا باهم فرق دارند و هیچ ربطی
به هم ندارند. حوزه ها توسط مراجع معظم تقلیدو مرکزمدیریت حوزه ها اداره
میشن و دولت هیچ گونه دخالت و نظارتی به روی حوزه ها به لحاظ نظام آموزشی و
پرورشی و...نداره وحوزه ها به این لحاظ هیچگونه وابستگی به دولت ندارند.
جالبه بدونید حتی زمانی که دولت به هرعلتی مثل آلودگی یا سردی هوا و...
تمام مراکز آموزشی رو تعطیل اعلام میکنه بازاین شامل حوزه ها نمیشه وحوزه ها تعطیل نمیشند وهمچنان
به کارشون ادامه میدند! مگر اینکه مرکزمدیریت حوزه ها یا مدیریت حوزه تصمیم
دیگه ای بگیره..
ولی دانشگاه ها بطور مستقیم یا غیرمستقیم زیر نظر دولت و مسئولین دانشگاه ها
اداره میشن. پس اساساً این دو قشر به لحاظ نهادهای اداره کننده کاملا ازهم
متمایزند و نمیشه اونها رو به این لحاظ باهم مقایسه کرد.
یعنی طلاب این شهریه رو از طرف مراجع معظم تقلید دریافت میکنند و دولت
هیچگونه کمکی دراین باره نمیکنه وذره ای شهریه به طلاب پرداخت نمیکنه و این پرداخت شهریه به طلاب هم اختصاص به بعداز انقلاب وکشور ایران نداره. بلکه از قدیم ودرهرجا وکشوری که کلاسی برای طلاب علوم دینی تشکیل میشد رسم بوده،علما ومراجع برای رشد وترویج این علوم ماهیانه مبلغی رو به طلّابی که فقط به کسب علوم دینی میپرداختند هدیه کنند.(که البته این مبلغ از همون زمان تا بحال به قدری کم بوده وهست که به سختی حتی خرج خورد وخوراک وتحصیل یک طلبه رو درطول ماه فراهم میکنه..چه برسه به امور دیگه زندگی!)
ولی دانشگاه ها زیر نظر دولت اداره میشند وپایبند به قوانینی هستند که مسئولین مربوطه براشون وضع میکنند و تصمیم گیری با اونهاست که از دانشجوها شهریه بگیرند یااینکه شهریه بدند.
پس درواقع بهتره دانشجوها اگر مایل به مقایسه هستند، خوشون رو با دانشجوهای بقیه ی دانشگاه های کشور یانهایتاً بقیه کشورها مقایسه کنند..! نه طلاب. ولی خوب ظاهراً دیواری کوتاه تر از دیوار طلاب پیدا نشده!! :)
وامّا مسئله دوم: تفاوت میان "شهریه"ای که طلاب دریافت میکنند و "شهریه"ای که داشجویان میپردازند..
همونطورکه میدونید "شهریه" یه لفظ عربیه که ترجمه فارسیش میشه همون ماهیانه. واین ماهیانه میتونه هرچیزی که به طورمعمول ماهی یکبار اتفاق می افته باشه.در واقع این یک لفظ مشترکه که درحال حاضر بیشتر معنای اصطلاحی اون بکاربرده میشه.
یعنی همینکه شخص یانهادی درقبال خدماتی که درطول یک یاچندماه به شخص یا نهاد دیگه ای ارائه میده،ودرمقابل "ماهیانه"حقوقی رو دریافت میکنند، اصطلاحاً به اون حقوق، "شهریه" گفته میشه.برای مثال همین خدماتی که دانشگاه به یک دانشجو برای تحصیل دراون دانشگاه ارائه میده ودرمقابل ماهیانه حقوقی رو ازون دانشجو دریافت میکنه.یعنی همون معنای اصطلاحی: "شهریه".
اما باید بدونید"شهریه"ای که به طلاب داده میشه به معنای اصطلاحی اون یعنی "حقوق"نیست! بلکه همونطورکه بیان شد شهریه ای که طلاب دریافت میکنند درواقع هدیه ایست که مراجع،علما وبزرگان بابت قدم گذاشتن در راه کسب علوم دینی وترویج دین و مصالح دیگه به طلاب پرداخت میکنند. وچون این هدیه به طور"ماهیانه" داده میشه به اون "شهریه" میگن. پس دراصل طلاب هیچ حقی برگردن مراجع وافرادی که از اونها شهریه دربافت میکنند ندارند ودرصورت پرداخت نکردن این شهریه جای هیچ شکایت رسمی وجود نداره.
(بحثهای بسیار دیگه ای درین زمینه وتفاوت های زندگی طلبگی ودانشجویی وجود داشت که به روشن تر شدن مطلب کمک میکرد امامجال بیان نیست و فکرمیکنم همین دلایل برای روشن شدن قضیه کافی باشه)
موفق باشید