افزودن دیدگاه

ای نسیم زنده صبح!
در قفس جدایی از تو، تنها یک بال با آسمانت فاصله داریم؛
بیا که آسمان روشن پروازهایمان، همچون فریادهای
معطل ­مانده در گلو، آماده دیدار توست.
ای روشنای مشرق توحید!
خجستگی میلادت را به لحظه میعادت پیوند بزن و چون
بارقه شهاب، فضای دل تنگی ما را چراغان کن.
بیا و صحن سبز حضورت را مصلّای نماز صبح دیدارت کن.
اینک در قله ­های استجابت قنوتِ دست­هایمان، تعجیل
حضورت را از آسمان می­طلبد و سهم خود را از وجود تو می­خواهد؛
باشد که در تقسیم شیرینی جان تو، دیدارت را روزی ما سازند.
بیا ای آیینه راز.
بیا و ساحل چشم امیدوارانت را به آبی دریای حضورت روشن کن!
بروزم ومنتظر حضور زیبایتان...