باسلام . ﭘﺴﺮﻱ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺳﻦ 15 ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﻦ ﻭ ﺳﺎﻻﻧﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ . ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﺠﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﺩﺍﺭﻡ . ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺑﺎﺷﻢ، ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﺑﻪ ﻫﻤﺠﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ،ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺼﻠﺘﻬﺎ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ میﮐﻨﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻣﺮﺩ ﻧﻘﺶ ﺟﻨﺴﻲ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻳﻔﺎ ﻛﻨﻢ . ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻇﺎﻫﺮ ﻱ ﻭ جسمی ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻭلی ﺭﻭﺡ ﻳﺎﺗﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﻫﺴﺖ ومیل شدیدی به مردان دارم که بامن ارتباط جنسی برقرارکند.ﺍﻣﺎﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺯ ﻧمی ﺩﻫﻢ .ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺴﺎﻻﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﭘﺴﺮﺍﻧﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺠﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻢ .ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻨﺰﻝ ﻫﻢ ﺗﻤﺎﯾﻠﻢ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻞ ﻇﺮﻑ ﺷﺴﺘﻦ ﻭ ﺷﺴﺖ ﻭ ﺷﻮ ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻫﻨﺮﯼ ﻣﺜﻞ ﺧﯿﺎﻃﯽ ﻭ .. ﻣﯽ ﺑﺎشم ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﻨﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻫﺴﺘﻢ . ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻲ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ ﻫﻮﻳﺖ ﺟﻨﺴﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ . ( Gender Identity ) ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻧﭙﺰﺷﻜﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ وپزشکان متخصص ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ، ﻭﻟﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻱ ﻋﺎﻳﺪﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﻈﺮ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯﺍ ﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﮏ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮﺍ ﻫﺴﺘﻢ یعنی روح یاتم کامل زنانه است ومن ﻧﺒﺎ ﻳﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﮏ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮﺍ ﺑﺎ ﮔﺮﺍ ﻳﺶ ﺟﻨسیﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﻡ ﺯﻧﺪگی ﮐﻨﻢ . ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻣﺮﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺕ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺣﺘﯽ ۱٪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﺸﺪ . ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﯾﮏ ﻏﯿﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﻓﮑﺮ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺧﻄﻮﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺕ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻤﺪﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﻢ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩ حتی اگرزیباترین دختران هم درکنارم باشدﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯿﺎﻓﺘﺎﺩﻡ چون هیچ احساسی به آنهاندارم.ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﯿﺸﻮﻡ . وبه شدت دوست دارم که مردان بامن ارتباط جنسی برقرارکندتمایل من چنان است که حاضرم حالت تناسلی مردانگیشان تودهانم بذارم. (سکس دهانی) و ساک بزنم .تمایل من چنان زیاداست که حاضرم هرکاری برای آنهاانجام بدهم که بامن ارتباط جنسی برقرارکندولی من تمام احساسات خودم راازهمه پنهان میکنم ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺭﻭ ﺣﻞ ﮐﻨﻢ .ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﯿﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺫﻫﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﺤﺎﻝ ﺑﺎﺯ می بینیمﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺍﻧﻊ ( ﺣﺠﺎﺏ ُ ﺷﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻣﮑﺎﻥ ﺧﺎﻧﻤﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯾﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﻬﺎ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎ) ﻭ ﻭﺟﻮﺩ راه حلهای ﺷﺮﻋﯽ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺿﺎﯼ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭ ﺟﻨﺴﯽ( ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺍﯾﻢ ﻭ ﻣﻮﻗﺖ) ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺟﻨﺴﯽ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ . ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﺭﻭﯼ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻫﯿﭻ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺿﺎﯼ ﺻﺤﯿﺢ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭ ﺟﻨﺴﯽ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺭﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ؟ ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯿﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭ ﺟﻨﺴﯽ ﺍوﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﯿﻢ . ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻨﺴﯽ ﻭ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﺍﻭ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺿﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﻭﻫﯿﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺁﯾﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﯿﭻ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﯾﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﯾﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﯽ ﻭﺍﻓﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺰﺟﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ . ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺜﯽ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﻮﺕ ﺯﻥ ﺩﮔﯿﺮ ﺟﻤﺎﻉ ﻧﮑﻦ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻣﺎ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﺎﻣﻠﺘﺮﯾﻦ ﺩﯾﻦ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻧﺎﺧﻦ ﭘﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ؟ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻫﺴﺖ . ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩم ﺭﺍﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﺯﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻣﯿﺎﻣﺪﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺯﻧﻬﺎﻧﺪﺍﺭﻡ وبه شدت از زن بیزارم.ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﻢ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺁﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﮏ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﻋﺎﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ؟ ﻣﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﻡ فکر ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺟﻨﺴﯽ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻻﻥ ﻫﺴﺖ . ﺍﻻﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﻧﺞ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻣﯿﮑﺸﻢ . ﯾﮑﯽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﯿﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﭘﺎﺳﺦ بدهم ﻭ ﺩﺭ ﻋﻄﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻏﻤﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﺖ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭﺩ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺍﻭﻟﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﮕﺪﺍﺯﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺒﺎﺕ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﯾﺖ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ . ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ . ﮔﺮﭼﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﮎ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ۲۰٪ ﻫﻢ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺑﮕﯿﺮﺩ . ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﺎﯾﺘﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﻨﯿﺪ . ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻫﺴﺖ؟ ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺴﻨﺪﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯿﭙﺴﻨﺪﺩ . ﺍﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻘﻞ شوهرش ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺣﻼﻟﺘﺮﯾﻦ ﻟﺬﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻣﯿﺂﯾﺪ ﻭ ﺑه تو ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﺗﻮازدواج نکن ﻫﻤﯿﻦ ﮔونه ﺯﻧﺪﮔﯽ کن ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﻧﺒﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻫﻬﺎﯼ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯼ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﻡ . ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺩﯾﺪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﺭدﺩﻝ گذاشتم . ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮑﻤﺎﻥ ﺑﺰﻧﯿﻢ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺎﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﯿﻢ. چندسالی است که عاشق مردی شدم ولی هیجگاه احساسات زنانه ای که دروجودم است به ایشان نگفتم نه تنهابه ایشان بلکه به نزدیک ترین افرادخانواده خودم خودداری کردم .بااینکه عاشق آن مرد هستم واورابسیاردوست میدارم برای من یک چیزعجیب است چراخداوندبااینکه احساسات درونی من دخترانه آفریده است چراشکل وظاهرمرادخترانه خلق نکرد.اگرباشکل وظاهردخترانه خلق میشدم عین آب خوردن میتوانستم احساساتم به آن مردبگویم بااوازدواج می کردم. حالادیگرمن هیجگاه نمیتوانم ازدواج کنم .اگرچه ازدواج نکردن من تقدیروآزمایشی ازطرف خدامیدانم وهرکسی بایددرزندگی موردآزمایش قراربگیردولی به هرحال شکرخداباقیست. فقط سوالی داشتم اگرمن بهشتی شوم آیابااینکه دراین دنیا رویاتم کاملا زنانه است ایاخداوندتغییرجنسیت خواهددادومراکاملابه شکل دختردرمی آوردوبامردی که دراین دنیادیدم وبه شدت عاشقشم واورابسیار دوست میدارم دربهشت ازدواج کنم ؟ +0-0 پاسخ
باسلام .
ﭘﺴﺮﻱ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺳﻦ 15
ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﻦ ﻭ ﺳﺎﻻﻧﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ .
ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﺠﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﺩﺍﺭﻡ . ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺑﺎﺷﻢ، ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻳﺪﻱ
ﺑﻪ ﻫﻤﺠﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ .
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ،ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺼﻠﺘﻬﺎ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺯﻧﺎﻧﻪ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ میﮐﻨﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻣﺮﺩ ﻧﻘﺶ
ﺟﻨﺴﻲ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻳﻔﺎ ﻛﻨﻢ .
ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻇﺎﻫﺮ ﻱ ﻭ جسمی ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻭلی ﺭﻭﺡ ﻳﺎﺗﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﻫﺴﺖ ومیل شدیدی به مردان دارم که بامن ارتباط جنسی برقرارکند.ﺍﻣﺎﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺯ ﻧمی ﺩﻫﻢ .ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺴﺎﻻﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﭘﺴﺮﺍﻧﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺠﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ
ﻭ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻢ .ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻨﺰﻝ
ﻫﻢ ﺗﻤﺎﯾﻠﻢ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻞ ﻇﺮﻑ ﺷﺴﺘﻦ ﻭ ﺷﺴﺖ ﻭ ﺷﻮ ﻭ
ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻫﻨﺮﯼ ﻣﺜﻞ ﺧﯿﺎﻃﯽ ﻭ .. ﻣﯽ ﺑﺎشم ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﻨﯽ
ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻫﺴﺘﻢ .
ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻲ
ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ ﻫﻮﻳﺖ ﺟﻨﺴﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ .
( Gender Identity )
ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻧﭙﺰﺷﻜﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ وپزشکان متخصص ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ، ﻭﻟﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻱ
ﻋﺎﻳﺪﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻧﻈﺮ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯﺍ ﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﮏ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮﺍ ﻫﺴﺘﻢ یعنی روح یاتم کامل زنانه است ومن ﻧﺒﺎ ﻳﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﮏ ﻫﻤﺠﻨﺴﮕﺮﺍ ﺑﺎ ﮔﺮﺍ ﻳﺶ
ﺟﻨسیﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﻡ ﺯﻧﺪگی ﮐﻨﻢ .
ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻣﺮﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ
ﺟﺮﺍﺕ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺣﺘﯽ ۱٪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﺸﺪ .
ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﯾﮏ ﻏﯿﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﻓﮑﺮ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺧﻄﻮﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ
ﺟﺮﺍﺕ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻤﺪﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﻢ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ
ﺑﻮﺩ حتی اگرزیباترین دختران هم درکنارم باشدﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯿﺎﻓﺘﺎﺩﻡ چون هیچ احساسی به آنهاندارم.ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﯿﺸﻮﻡ . وبه شدت دوست دارم که مردان بامن ارتباط جنسی برقرارکندتمایل من چنان است که حاضرم حالت تناسلی مردانگیشان تودهانم بذارم.
(سکس دهانی) و ساک بزنم .تمایل من چنان زیاداست که حاضرم هرکاری برای آنهاانجام بدهم که بامن ارتباط جنسی برقرارکندولی من تمام احساسات خودم راازهمه پنهان میکنم ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺭﻭ ﺣﻞ
ﮐﻨﻢ .ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﯿﺮ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺫﻫﻦ
ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﺤﺎﻝ ﺑﺎﺯ می بینیمﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺍﻧﻊ
( ﺣﺠﺎﺏ ُ ﺷﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻣﮑﺎﻥ ﺧﺎﻧﻤﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯾﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﻬﺎ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎ) ﻭ ﻭﺟﻮﺩ راه حلهای ﺷﺮﻋﯽ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺿﺎﯼ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭ ﺟﻨﺴﯽ( ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺍﯾﻢ ﻭ
ﻣﻮﻗﺖ) ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﺟﻨﺴﯽ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ . ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ
ﺭﻭﯼ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻫﯿﭻ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺿﺎﯼ ﺻﺤﯿﺢ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭ
ﺟﻨﺴﯽ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺭﻭ
ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ؟ ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ
ﺍﺯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﯿﺴﺖ؟
ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯿﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ
ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭ ﺟﻨﺴﯽ ﺍوﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﯿﻢ . ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻨﺴﯽ ﻭ
ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﺍﻭ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺿﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﻭﻫﯿﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺁﯾﺎ
ﺍﺳﻼﻡ ﻫﯿﭻ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﯾﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﯾﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ
ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﯽ ﻭﺍﻓﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ
ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺰﺟﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ .
ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺜﯽ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﻮﺕ ﺯﻥ
ﺩﮔﯿﺮ ﺟﻤﺎﻉ ﻧﮑﻦ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ .
ﺍﻣﺎ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﯿﭻ
ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﺎﻣﻠﺘﺮﯾﻦ ﺩﯾﻦ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻧﺎﺧﻦ ﭘﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﺮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ . ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ؟
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻫﺴﺖ . ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩم
ﺭﺍﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻗﻮﻡ ﻟﻮﻁ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﺯﻥ ﺑﻪ
ﺳﻤﺖ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻣﯿﺎﻣﺪﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺯﻧﻬﺎﻧﺪﺍﺭﻡ وبه شدت از زن بیزارم.ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ
ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ
ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﻢ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺁﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﮏ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ
ﮔﺮﺍﯾﺶ ﻋﺎﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ؟
ﻣﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﻡ فکر ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺟﻨﺴﯽ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻪ
ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻻﻥ ﻫﺴﺖ .
ﺍﻻﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﻧﺞ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻣﯿﮑﺸﻢ .
ﯾﮑﯽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﯿﺎﺯﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﭘﺎﺳﺦ بدهم ﻭ ﺩﺭ ﻋﻄﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ
ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ
ﮐﺎﺭﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ
ﺗﻮ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺗﻮﺿﯿﺢ
ﻣﯿﺪﻫﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻏﻤﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﺖ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭﺩ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ
ﺍﻭﻟﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﮕﺪﺍﺯﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺒﺎﺕ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﯾﺖ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ
ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ .
ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺎﯼ
ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ . ﮔﺮﭼﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﮎ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ۲۰٪ ﻫﻢ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺑﮕﯿﺮﺩ .
ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟
ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﺎﯾﺘﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﻨﯿﺪ . ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺍﺏ
ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻫﺴﺖ؟
ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺴﻨﺪﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯿﭙﺴﻨﺪﺩ .
ﺍﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻘﻞ شوهرش ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺣﻼﻟﺘﺮﯾﻦ ﻟﺬﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻣﯿﺂﯾﺪ ﻭ ﺑه تو
ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﺗﻮازدواج نکن ﻫﻤﯿﻦ ﮔونه ﺯﻧﺪﮔﯽ کن
ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﻧﺒﺮﯼ
ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻫﻬﺎﯼ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯼ
ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﻡ .
ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺩﯾﺪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﺭدﺩﻝ گذاشتم .
ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮑﻤﺎﻥ ﺑﺰﻧﯿﻢ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ
ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺎﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﯿﻢ.
چندسالی است که عاشق مردی شدم ولی هیجگاه احساسات زنانه ای که دروجودم است به ایشان نگفتم نه تنهابه ایشان بلکه به نزدیک ترین افرادخانواده خودم خودداری کردم .بااینکه عاشق آن مرد هستم واورابسیاردوست میدارم برای من یک چیزعجیب است چراخداوندبااینکه احساسات درونی من دخترانه آفریده است چراشکل وظاهرمرادخترانه خلق نکرد.اگرباشکل وظاهردخترانه خلق میشدم عین آب خوردن میتوانستم احساساتم به آن مردبگویم بااوازدواج می کردم. حالادیگرمن هیجگاه نمیتوانم ازدواج کنم .اگرچه ازدواج نکردن من تقدیروآزمایشی ازطرف خدامیدانم وهرکسی بایددرزندگی موردآزمایش قراربگیردولی به هرحال شکرخداباقیست.
فقط سوالی داشتم اگرمن بهشتی شوم آیابااینکه دراین دنیا رویاتم کاملا زنانه است ایاخداوندتغییرجنسیت خواهددادومراکاملابه شکل دختردرمی آوردوبامردی که دراین دنیادیدم وبه شدت عاشقشم واورابسیار دوست میدارم دربهشت ازدواج کنم ؟