ایرانی بپوشیم، برای یک میلیون شغل جدید

با سلام متقابل این مطلب اشاره به این مهم دارد که صنعت نساجی و پوشاک از ریسندگی تا رنگرزی گرفته تا تولید پارچه و دوخت لباس زنجیره ای را تشکیل می دهد که افزایش کیفیت محصولات آن در گرو توجه به رفع مشکلات از نخستین حلقه یعنی ریسندگی تا آخرین حلقه یعنی دوخت و عرضه پوشاک است.
تولیدکنندگان در هر حلقه از زنجیره صنعت نساجی و پوشاک مشکلات متعددی را مطرح می کنند که در مجموع باعث نزول کیفیت در پوشاک تولیدی شده است.
 بزرگترین مشکل در زمینه تولید پوشاک و نساجی ایران قیمت بالای تمام شده بخش تولید است. واحدهای تولیدی در زمینه ریسندگی و بافندگی وضع مطلوبی دارند اما در بخش رنگرزی و تکمیل مشکل جدی است زیرا تاکنون کمترین سرمایه گذاری در این بخش انجام شده است.ماشین آلات و فناوری در بخش رنگرزی و تکمیل، قدیمی و عقب تر از دنیا است در حالی که با ارتقا سطح فناوری و به روز کردن ماشین آلات می توان قیمت تمام شده را در این بخش کاهش داد.از سوی دیگر بخشهای مختلف صنعت نساجی از ارز دولتی برخوردارند اما از ابتدا بخش رنگرزی و تکمیل هیچ سهمی از ارز دولتی نداشت و هنوز ارز را با نرخ آزاد دریافت می کند که این موضوع نیز هزینه های آن را افزایش می دهد. برای نجات صنعت پوشاک و رقابت با برندهایی که بر این صنعت مسلط شده اند باید کالای باکیفیت و پارچه مرغوب تولید شود ،افزود: تسهیلات بانکی با بهره ارزان باید در اختیار صنعت نساجی قرار بگیرد تا حداقل بخش رنگرزی و تکمیل شده جانی دوباره بگیرد.

صنعت پوشاک و منسوجات بیشترین آسیب را از قاچاق کالا دیده است بطوری که قاچاق منجر به تعطیلی برخی واحدها شده است.در یک سال اخیر مبارزه با قاچاق کالا و ارز از سوی مسئولان نظارتی به جد پیگیری شده که اثرات مطلوبی برجای گذاشته و باعث جان گرفتن دوباره برخی واحدها به ویژه در حوزه پوشاک و منسوجات شده است. باید با قاچاق کالا مبارزه کرد اما پیش از آن مشکل اصلی اقتصاد با توسعه تولید صنعتی حل می شود زیرا تا زمانی که کالا با کیفیت و قیمت مناسب در اختیار مردم گذاشته نشود نمی توان مانع آنها از خرید کالای خارجی یا قاچاق شد. از سوی دیگر قیمت تمام شده کالای تولیدی در ایران به دلایل مختلف از جمله نرخ زیاد سود تسهیلات، نبود تولید انبوه، قدیمی بودن ماشین آلات و فناوری و اعمال 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده بسیار زیاد بوده و توان رقابت را از واحدهای تولیدی گرفته است.

 20 درصد سود تسهیلات بانکی، بیمه و مالیات هزینه های سربار بخش تولید هستند که حاشیه سود زیادی برای این بخش ایجاد می کنند و ادامه این روند تولید باکیفیت و قیمت مناسب را دچار معضل می کند.شاخص تامین مالی به عنوان یک عامل اثرگذار در بخش تولید به شمار می رود و با نرخ سود تسهیلات بانکی 20 درصد که 10 برابر نرخ سود تسهیلات بانکی کشورهای رقیب در منطقه است و هزینه های سربار، دیگر نمی توان قیمت تمام شده تولید را در ایران کاهش داد.
 نرخ بالای سود تسهیلات بانکی، مالیات بر ارزش افزوده، کسادی بازار، قاچاق، بالا بودن هزینه های جاری و فقدان توازن آن با درآمد باعث شده بازار دچار کساد و فروشندگان پوشاک دچار مشکل شوند و بعضا درخواست ابطال پروانه خود را داشته باشند.

بنابر همین مطالب است که تاکید می شود خرید پوشاک ایرانی الزاماتی را برای دولت مردان و مسئولان به همراه دارد که می بایست مورد حمایت قرار گیرد.