در رابطه با خلافت ابوبکر هیچ اجماعی صورت نگرفت و او با زور و غلبه بر مسلمین استیلا پیدا کرد.
یکی از ادله اهل سنت بر مشروعیت حکومت خليفه اول، مساله «اجماع» است؛ آنان می‌گویند چون همه امت یا حداقل همه اهل حل و عقد، یعنی بزرگان و صاحب‌نظران امت، بر خلافت ابوبکر اجماع داشتند، خلافت او مشروع است.
اما این مطلب تنها یک افسانه است و مخالف تاریخ، حتی تاریخی که خود اهل سنت نویسنده آن هستند. تاریخ گواه است بسیاری از صحابه بزرگ اسلام، با خلافت ابوبکر مخالف بودند و با او بیعت نکردند، مگر با زور شمشیر.
حتی این مساله در سخنان خلیفه دوم نیز وجود دارد، او در این رابطه می‌گوید: «هنگامی‌که پیامبر رحلت کردند، تمام انصار مخالف ما بودند و همه آنان در سقیفه بنی ساعده جمع شده بودند؛ هم‌چنین على و زبير و تمام کسانی‌که با آن دو بودند، با ما مخالف بودند.»
بخاری نقل می‌کند: «... به سوی سعد هجوم برده شد، در این هنگام یکی از یاران سعد می‌گوید: سعد را کشتید؛ عمر می‌گوید: او را بکشید، خدا او را بکشد.»
با مراجعه به تاريخ اهل سنت، در می‌یابیم که تعداد بسياری از صحابه و افراد مشهور از بيعت با خليفه اول سر باز زدند که از جمله آن‌ها می‌توان از امام علی(عليه‌السلام)، عموم بنی‌هاشم، سعد بن عباده انصاری، زبير بن عوام، خالد بن سعيد بن عاص اموی، طلحة بن عبيداللَّه، مقداد بن اسود، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، عمار بن ياسر، براء بن عازب، ابی بن کعب، عتبه بن ابی لهب، و ابوسفيان نام برد.
هم‌چنین نوشته‌اند آن‌ها امیرالمومنین(علیه‌السلام) را مجبور به بیعت کردند، این چه بیعتی است که با زور و غلبه حاصل شود؟
________________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/40411