بی‌تردید اذکاری که در قرآن کریم و روایات آمده است، آثار فراوانی همچون رستگاری و آرامش را به دنبال دارد.
خداوند انسان را از دو بعد جسم و روح آفریده است و همان‌گونه که جسم انسان نیازمند به خوراک دارد، روح انسان نیز محتاج به رسیدگی است.
بی‌تردید همان خدایی که روح انسان را نیازمند آفریده، غذای او را نیز مشخص کرده است.
آموزه‌های دین، غذای روح
تمام آموزه‌های اسلام، به نوعی می‌تواند غذای روحی و معنوی برای انسان باشد؛ زیرا این آموزه‌ها بر اساس فطرت و سرشت درونی انسان‌ها نهادینه شده است.
ذکرها یکی از بهترین خوراک‌های معنوی برای رشد روحانی انسان است که در قرآن کریم و روایات بر آن تأکید زیادی شده است و برای آن آثار فراوانی نیز قرار داده است.
یک. فلاح و رستگاری
قرآن کریم یکی از آثار کثرت ذکر را فلاح و رستگاری می‌داند: «وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون»؛[1] «و خدا را فراوان یاد کنید تا رستگار شوید».
دو. اطمینان و آرامش
آرامش، یکی از گمشده‌های بشریت است؛ زیرا تمام رفتارها و کارهایی که انسان در دنیا انجام می‌دهد، با هر دین و مذهبی که باشد، برای رسیدن به یک نوع آرامش است.
قرآن کریم آرامش حقیقی را در پرتو ذکر خدا می‌داند: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب»؛[2] «آگاه باشید، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد». پس باید گفت که اذکار مأثور[که از معصومان علیهم‌السلام رسیده است] یکی از نیازهای بشر است.
نکته قابل توجه اینکه اذکار منحصر در ذکر زبانی نیست؛ بلکه شامل ذکر عملی[3] و قلبی نیز می‌شود.[4]
نکته مهمی که باید به آن اشاره کر این است که ازآنجاکه زندگی اصلی انسان و محل استقرار او آخرت است، وقت گذاشتن برای یاد خداوند ارزش دارد؛ هرچند آثار آن را به صورت نقد در دنیا هم می‌بینیم.
به طور معمول کسانی که از ذکر و یاد خدا دور باشند، گرفتار تنگی و سختی در زندگی دنیا و کوری در قیامت خواهند شد.[5]
پی‌نوشت:
[1]. انفال: 45.
[2]. رعد: 28.
[3]. صدوق، محمدبن علی، من لایحضره الفقیه، جامعه مدرسین، ج4، ص358.
[4]. امام خمینی، روح‌الله، اربعین حدیث، نشر آثار امام، ج1، ص249.
[5]. طه: 124.