سینمای ایران

ضعف‌های فنی فیلمنامه «رویا شهر» در پایان، رقابت را به ضعف محتوایی می‌بازد. منجی که در آخر فیلم برای مخاطب خردسال رونمایی می‌شود، با آنچه که فرهنگ تشیع معرفی می‌کند، کاملاً متفاوت است.

فیلم سینمایی «قلب رقه» در واقع یک فیلم اکشن است و توقعی را که از یک فیلم درباره «مدافان حرم» می‌رود، برآورده نمی‌کند. بنابراین این فیلم را باید به نیت یک فیلم ماجراجویانه و اکشن دید.

بازگشت دوباره «مهران مدیری» با سینمای خانگی و "اسکار"

پرواز شهید شیرودی در «آسمان غرب» دلنشین نیست. این فیلم در فیلمنامه، بازیگری و کارگردانی دارای ضعف‌های قابل توجهی است که باعث می‌شود حتی با نگاه تساهل‌آمیز هم، کسی را به دیدن آن توصیه نکنیم و در عوض تماشای مجموعه «سیمرغ» را که بیش از سی سال پیش از صداوسیما پخش شده، پیشنهاد کنیم.

تازه‌ترین اثر «کاوه سجادی حسینی» با وجود همه ضعف‌هایی که در داستان دارد، به شرطی که مخاطب بتواند تلخی فیلم را تاب بیاورد، می‌تواند پیامش را درباره مهاجرت از کشور به مخاطب انتقال دهد.

فیلم سینمایی «آپاراتچی» مصداق خوبی است برای آن چیزی که از سینمای طنز انتظار داریم؛ فیلمی که مخاطب را سرگرم می‌کند، می‌خنداند، و حرفش را نیز می‌زند.

ادامه نقد فیلم سینمایی تفریق را در این مطلب شاهد هستیم. 

 به بهانه‌ی حاشیه‌سازی دوباره رضا کیانیان لازم شد چند نکته و مسئله را به ایشان یادآوری کنیم. 

«رویا شهر» شاید از نظر فن پویانمایی به سینمای ایران کمک کرده باشد و کیفیتش در این زمینه بتواند مخاطبش را تا پایان نگه دارد، ولی از نظر فیلمنامه بسیار پر اشکال است و در نهایت هم تعریف انحراف‌آلودی از منجی ارائه می‌کند و مسئله مهدویت را به بازی می‌گیرد.

تماشای «آغوش باز» برای مخاطبی که سال‌ها به فیلم‌های تلخ عادت کرده، قطعاً یک اتفاق خوب است. فیلم شعیبی را می‌شود با خیال راحت در کنار خانواده دید و خوب فکر کرد و به حال خوب رسید.

به بهانه اکران آنلاین فیلم سینمایی تفریق، به نقد و بررسی جدیدترین اثر مانی حقیقی می‌پردازیم.

دو ویژگی مهم که می‌تواند «کت چرمی» را نسبت به تولیدات مشابهش جدا کند، پرهیز از سیاه‌نمایی و اداهای سیاست‌زده و توجه هر چند ظریف به مسئله عفاف است.