سوال اعتقادی/ اخلاقی: متاسفانه اعتقاداتمون باهم فرق داره

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر

از اعتماد شما متشکرم امیدوارم بتونم از دانسته های خود جهت حل مشکل شما بکار گیرم.

در ابتدا این حس زیبایی که دارید و به فکر حل مشکل اعتقادی دوستتون هستید رو قابل تمجید می دونم و امیدوارم بتونید با این خیرخواهی که در حق ایشون انجام میدید حتی اگر به نتیجه نرسید ذخیره ای برای اعمال صالحه شما باشه و نام شما در جرگه مجاهدین در راه خدا نوشته بشه.

اما لازم هست که برای خودم این شبهه بر طرف بشه که دوستی که در فضای مجازی باهاش در ارتباط هستید جنس موافق هست یا جنس مخالف. چون در بعضی مناطق این قضیه به کلی عادی شده متاسفانه حتی بعضی مذهبی ها دچار این گونه روابط شده اند.

اگر طرف مقابل شما از جنس مخالف هست به هیچ وجه این رابطه رو ادامه ندید حتی به بهانه اینکه می خواهید کار خدا پسندانه در حقش انجام بدید و ایشون رو از گمراهی نجات بدید. اصل این گونه رابطه مخالف خواست و رضایت خداست و از اون طرف دقیقا موافق با خواست و میل شیطان هست. هشداری که می دم نتیجه تجربیاتی است که ما از مراجعین خود داریم، نتیجه شناختی است که ما از پسران این دوره زمونه داریم، چه بسیار دختران و پسرانی که با اطمینان کامل به خود و آینده خود وارد این روابط شدند اما به تدریج و در یک فرایند عادی شدن، دچار انحراف شدند. پس به شدت نسبت به این روابط بدبین باشید و با هیچ نیت خیرخواهانه این بدبینی رو تطهیر نکنید. هر چند به شما وعده های زیبا و مثبت بده (مثل نماز خون شدن) شما از اصل مردود بودن این رابطه غافل نمونید.

اما بر فرض که منظور شما از دوست، دوست هم جنس هست باید عرض کنم که این پیش فرض رو از خودتون بردارید که من به هر قیمتی باید این دوستی رو ادامه بدم. شما تلاش خودتون رو برای داشتن و ساختن یک دوست قیمتی از ایشون داشته باشید، شبهات ایشون رو رفع کنید، اما طوری نباشه که به هر قیمتی این دوستی رو حفظ کنید و لو اینکه ایشون نسبت به خدا و نماز و اهل بیت، با وجود آگاهی بخشی شما بی اهمیت باشن.
دوستی و دوست یابی در زندگی هر آدمی یک نقطه عطفی است که ممکنه سرنوشت آدمی در گرو همین انتخاب دوست باشه. شما وقتی برای انتخاب یک لباس یا کفش که نهایت یکی دو سال برای شما کار می کنه، این همه اهمیت می دید و اون رو ارزیابی می کنید، برا قضیه دوست که ممکنه یه عمر با آدم همراه باشه با مراتب باید بیشتر اهل ارزیابی و مزمزه کردن باشید.

اما تلاشی که باید در رابطه با دوستتون انجام بدید این هست که موانع شناختی عدم تقید و تعهدات دینی ایشون رو بشناسید و در صدد حل برآیید.
اینکه ایشون گفتن که اهل انحرافات نیستم اما نماز نمی خونم، باید عرض کنم که آنچه باید بهش گوشزد کنید این هست که شما نباید زمان حال رو ببینید و اینطور تلقی کنید که آینده شما هم به همین منوال خواهد گذشت. نماز، (البته با شرایط) سپری هست که آدم رو از گناهان واکسینه می کنه. کسانی که اهل ناهنجاریهای اجتماعی شدن در ابتدا اصلا به مخیله شون هم نمی اومده که روزی به اینجاها کشیده بشن، جالب اینه که  اثر بی نمازی رو در آماری که از یکی از زندان ها گرفته اند میشه دید و می تونید توجه بدید.
طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد مجرمان اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492

نماز خواص بسیاری داره که آرامش که با ارتباط با معبود و سازنده ما محقق میشه یکی از ثمراتش هست. شخصی که هر بار نماز می خونه در طول روز 5 یا 10 بار عقاید خودش رو مرور می کنه که خدایی هست، پیامبری هست، امام و قبر وقیامتی هست، و این تذکر به شدت در این دوره آخرالزمانی نیاز هست ، چون آدما در این دوره زمونه به شدت در شرف روزمرگی هستن. کسی که هر روز این عقاید براش مرور میشه به تدریج از وادی اعتقاد به وادی ایمان وارد خواهند شد و ایمان نوری است که به قلب وارد میشه و قلب مرکز تمام عواطف و احساسات و معانی است. شخص وقتی مومن شد زندگی رو پوچ نمی بینه و بلکه پر معنی و عاشقانه می بینه.

درسته که ایشون اهل انحراف و دزدی و شراب نیستند، اما از ایشون بپرسید که آیا حق خوری خوب است یا بد؟ طبعا بد. بعد سوال کنید که آیا نماز نخوندن، حق خوری نیست؟ مگه نه اینه که نماز حق خداست که بر گردن بنده اش گذاشته؟ همانطور که دزدی در حق الناس حق خوری محسوب میشه، کم گذاشتن در دستورات خدا هم حق خوری محسوب میشه، درسته که خدا به نماز ما نیاز نداره، اما این ما هستیم که به این نماز نیاز داریم، چرا که کلید ورود به بهشت همین نماز هست، اگر قبول بشه بقیه اعمال هم قبول میشه. هر چند شخص به گمان خودش آدم خوبی باشه، اما تا نماز نخونه مجوز ورود به بهشت رو نخواهد داشت. جالبه که جهنمیان وقتی از دلیل جهنمی شدنشون به ملائکه عذاب جواب میدن، میگن که ما اهل نماز نبودیم (41-49 سوره مدثر)

خلاصه بحث در این زمینه زیاد هست، شبهات ایشون حتما باید جواب داده بشه ضمن اینکه گاهی این شبهات صرفا توجیهی است برای تنبلی خود آدم.
دنیا محل گرفتاری و عمل است نه محل پاداش و جزاء، و قیامت محل پاداش است و نه محل عمل . خدا در دنیا عزیزانی داشته که به انواع گرفتاری ها مبتلا بودن، از اون طرف هم خدانشناسانی که بهترین زندگی رو دارن، اصلا رفاه و زندگی لاکچری از یک طرف و گرفتاری و مصیبت در دنیا ملاک خوبی و بدی آدما نیست. پاداش واقعی در اون دنیاست، رفاه و دنیا هر دو محلی برای آزمون هستند که آدم با این ظرفتیها محک زده بشه، بالاخره مرفه ترین آدما هم باید با این دنیا خداحافظی کنن و نتیجه اعمال خودشون رو ببینن.
اگر قرار بود که خدا در همین دنیا با رفاه و ثروت، جزای آدما رو بده، قبل از همه، عزیزان خودش رو متنعم می کرد نه اینکه امثال امام حسین و ائمه رو به انواع مصیبتها مبتلا کند.

بهر حال این شبهات هست و مرکز ما در خدمت شما و ایشون هست برای حل این شبهات. نکته مهم این هست که نباید نسبت به این شبهات بی تفاوت بود، آدمی یک بار بیشتر عمر نخواهد کرد. و شما می تونید در این مسیر به دوستتون کمک کنید که تا ابد، به شما افتخار کنه که ایشون رو به سمت نور و روشنایی هدایت کردید. اگر هم صلاح دیدید می تونید جواب ما رو برای ایشون به اشتراک بزارید.

پیام دوم زیر رو در ادامه می تونید ملاحظه بفرمایید