-انسان برای رسیدن به سعادت باید معلومات و احساسات خود را تصحیح و ارتقاء بخشد که یقینا «کتاب» یکی از بهترین وسایلِ رسیدن به این هدف خواهد بود.
یکی از مباحث مهمّی که در سبک زندگی اسلامی به آن بسیار سفارش شده، بالا بردن سطح دانش و معلومات است.
بی‌شکّ، انسانی که از معلومات خوبی نسبت به وظایف فردی، خانوادگی و اجتماعی برخوردار است، درصد خطاهایش نسبت به سایرین بسیار کاهش پیدا خواهد کرد؛ لذا در روایتی حضرت صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِسُ[1] كسى كه به مباحث زمانه آگاه باشد، اشتباهات بر او هجوم نخواهد آورد.»
یقینا برای رسیدن به هر هدفی، ابزاری لازم است که شاید بتوان یکی از بهترین وسایل موجود برای بالابردن دانش و معلومات را «کتاب» نام بُرد.
بی‌شکّ کتاب، وسیله‌ای خواهد بود که با آن به دور از آسیب‌های جسمی و روحی‌ای که بعضا برای وسایل دیگر مشاهده می‌شود، می‌توان به معلوماتی ناب، دست یافت و با آن به آرامشی رسید که نابود نشدنی است؛ لذا می‌بینیم در روایتی، امیرالمومنین علی(علیه‌السلام) کتاب را چنین معرّفی می‌فرمایند: «مَنْ تَسَلَّى بِالْكُتُبِ لَمْ تَفُتْهُ سَلْوَةٌ[2] هرکس با کتاب‌ها آرامش یابد، راحتی و آسایش از او سلب نمی‌گردد.»
نکته مهمّ دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که لزوم استفاده از این وسیله معجزه‌گر، سنّ و سال نمی‌شناسد و تمامی افراد، می‌بایست به آن مراجعه داشته باشند که البته شاید این تأکید در مورد کودکان بیشتر هم باشد؛ چراکه در سنین پایین، تأثیرپذیری به مراتب بیشتر خواهد بود؛ لذا تاکید بزرگان بر کتابخوانی را می‌توان برای این گروه سنّی زیاد مشاهده کرد؛ چنانکه در یکی از بیانات، رهبر معظّم انقلاب فرمودند: «همه افراد خانه ما، وقتی می‌خواهند بخوابند حتماً یک کتاب کنار دست‌شان است. من فکر می‌کنم که همه خانواده‌های ایرانی باید این‌گونه باشند. توقّع من، این است. باید پدرها و مادرها، بچه‌ها را از اوّل با کتاب محشور و مأنوس کنند؛ حتّی بچه‌های کوچک باید با کتاب اُنس پیدا کنند. باید خرید کتاب، یکی از مخارج اصلی خانواده محسوب شود. مردم باید بیش از خریدن بعضی از وسایل تزییناتی و تجملاتی مثل این لوسترها، میزهای گوناگون، مبلهای مختلف و پرده و...، به کتاب اهمیت بدهند. اول کتاب را مثل نان و خوراکی و وسایل معیشتی لازم بخرند؛ بعد که این تأمین شد به زواید بپردازند. خلاصه، باید با کتاب اُنس پیدا کنند؛ در غیر این صورت، جامعه‌ی ایرانی به هدف و آرزویی که دارد که حق او هم هست نخواهد رسید.»[3]
همچنین در جای دیگر فرمودند: «آنچه که همیشه برای انسان می‌ماند، کتابخوانی در سنین پائین است. جوانان شما، کودکان شما هرچه می‌توانند، کتاب بخوانند؛ در فنون مختلف، در راههای مختلف، مطلبی یاد بگیرند؛ البته از هرزه‌گردی در محیط کتاب هم باید پرهیز کرد، منتها این مسئله‌ی بعدی است؛ مسئله‌ی اول این است که یاد بگیرند، عادت کنند به این که اصلاً به کتاب مراجعه کنند.»[4]
این حقیقت را نمی‌توان انکار کرد که اگر به فرزندان‌مان از کودکی بیاموزیم با کتاب اُنس داشته باشند، در واقع آنها را به منبعی عظیم متّصل کرده‌ایم که شاید همین امر اسباب عاقبت بخیری را برای آنها بتواند فراهم آورد؛ زیرا اثری که یک داستان و یا رُمّان در دوران کودکی و حتّی جوانی می‌تواند بر روح و روان بگذارد را نمی‌شود انکار کرد و چه بسا بتوان با یک کتاب داستان، زندگی و خط فکری یک کودک را برای همیشه تغییر داد! پس بیائیم از این وسیله معجزه‌گر به بهترین شکل ممکن استفاده کرده و در ترویج آن بکوشیم.
----------------------------------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. كلینى، محمد، كافی، ج1، ص27، تهران، دار الكتب الإسلامیه، 1407 ق
[2]. تمیمى آمدى، عبد الواحد، غررالحکم ص598، قم، دار الكتاب الإسلامی، 1410 ق
[3]. مصاحبه در پایان بازدید از نمایشگاه کتاب
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2750
[4]. بیانات در دیدار معلمان و اساتید دانشگاه‌های خراسان شمالی
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=21153
نظرات
واقعا داستان نویسی هنر هستش. خود خدا هم در قرآن از داستانها و مثالها برای آموزش معارف استفاده کرده
عرض سلام؛ کلام شما بسیار درست است و حتی ادعا داریم که گاهی اوقات ترویج یک مطلب در قالب یک داستان یا یک تمثیل چه بسا آثارش از بیان مستقیم و بی‌پرده آن بیشتر باشد.