تمایل به همجنس گرایی

رهروان ولایت ـ بر اساس آموزه‌های دینی ما، خدای متعال هر ميل را با توجه به حكمتى، به انسان داده است و هر ميل و تمایلی هم راه ارضايى دارد، ولی چرا مثلا ميل به همجنس گرایی که در برخی از افراد مشاهده می‌شود، راه ارضاى مشروع ندارد؟

اين حرف كه «هر ميلى راه ارضايى دارد.» اگر بدین معنى باشد كه: «انسان هر ميلى را كه در خود یافت، قادر باشد با اختيار و اراده خود به متعلّق آن دست يابد، در مواردى درست است، امّا به طور كلّى درست نيست؛ چون برخى از اميال درونى انسان، ارتباطی با اختيار انسان ندارند.

به عنوان مثال؛ انسان تمایل به جاودانگى دارد، ولی راهى براى رسيدن به آن ندارد. انسان چه بخواهد و چه نخواهد جاودانه خواهد بود؛ زیرا روح آدمى غير قابل زوال است، ولی اگر مراد از این جمله اين باشد كه متعلّق اميال انسان، در خارج از وجود او موجود هستند، حرف درستى است.

انسان، تمایل به جاودانگى دارد و در عالم خارج هم جاودانگى براى انسان موجود است. انسان تمايل به غذا دارد و در عالم خارج هم غذا وجود دارد، انسان تمایل به آب دارد و در عالم خارج هم آب موجود است و ...

بنابراين، اگر در كسى، ميل به همجنس وجود دارد، متعلّق آن كه وجود همجنس است، در عالم خارج وجود دارد. پس، اگر در كسى چنين ميلى وجود داشته باشد، در عالم خارج قابل برآورده شدن است، ولی اين ادّعا که چنین میلی، همگانى است، ادّعايى بدون دليل است، به خصوص اگر منظور از آن، ميل جنسى باشد.

ميل جنسى به همجنس، از منظر علم روانشناسى، يك ميل انحرافى است كه در برخى از افراد به وجود مى‌‎آيد. به وجود آمدن آن نيز عوامل بيولوژيكى، اجتماعى و روانى خاصّ خود را دارد. همچنین وجود يك ميل در فردی، به اين معنی نيست كه برآوردن آن ميل، عقلاً و شرعاً مجاز باشد.

برخى از افراد هستند كه به دلایلی، تمایل به شرابخوارى، آدم كشى، مردم آزارى (ساديسم)، خودآزارى (مازوخيسم)، حيوان آزارى (زوساديسم)، جنون آتش افروزى (پيرومانيا) و... دارند.

آيا صرف وجود چنين تمایلاتی در برخى انسانها، به اين معنى است كه برآوردن اين اميال مجاز است؟ اينگونه تمایلات، تمایلاتی است بيمارگونه، كه نه تنها برآوردن آنها عقلاً و شرعاً جايز نيست؛ بلكه اين گونه افراد نياز به درمان دارند تا اینگونه تمایلات را از بين ببرند.

شبیه اين گونه تمایلات، در بيماريهاى جسمى هم ديده مى‌شوند؛ به عنوان مثال بيماران مبتلا به استسقاء، به شدّت علاقه به نوشیدن آب دارند؛ درحالى كه نوشیدن آب براى اينگونه افراد، برابر با مرگ است.

حاصل مطلب اين است که، وجود يك ميل در وجود انسان، به اين معنى است كه متعلّق آن ميل يقيناً در عالم خارج موجود است يا مى‌تواند موجود شود، ولی وجود يك ميل در وجود انسان مجوّزى براى برآوردن آن نیست و نخواهد بود.