به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی سفیران نور آمده است:از خواجه حافظ شیرازی غزلی هست معروف که می فرماید:
فاش می گویم و از گفته خود دلشادم بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم
طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق که در این دامگه حادثه چون افتادم
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود آدم آورد در ایـن دیـر خـراب آبادم
با خوندن این غزل یاد آیاتی از قرآن می افتیم که جریان خلقت حضرت آدم را بیان می کنه(آیات 30تا 38 سوره بقره)
تو یکی از این آیات می خونیم:
«وَ قُلْنَا یَادَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الجَنَّةَ وَ كلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا وَ لَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ***فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنهَْا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كاَنَا فِیهِ...»«و گفتیم:اى آدم! تو با همسرت در بهشت سكونت كن و از (نعمتهاى) آن، از هر جا مى خواهید،گوارا بخورید (اما) نزدیك این درخت نشوید كه از ستمگران خواهید شد.پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون كرد...»(سوره بقره آیه 35و36)
خدا به حضرت آدم می فرماید:توی این بهشت خوش باشید و به این درخت نزدیک نشید که از ستمگران می شید،سپس با وسوسه شیطان لغزیدند.آیه ی دیگه میگه «وَ عَصى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى»«آدم پروردگار خود را نافرمانى كرد، و در نتیجه گمراه شد»(سوره طه آیه121) حال سوالی که به ذهن میاد اینکه مگه نمی گیم پیامبران معصوم از گناهند ؟!
پس چرا حضرت آدم از دستور خدا سرپیچی کرده و گناه میکنه؟!!
میشه اینطوری جواب داد که سرپیچی از هر فرمانی گناه محسوب نمیشه !!
یعنی دستور و فرمانی که خدا به آدم می ده دستور و فرمان واقعی نبوده بلکه خدا از روی خیر خواهی آدم رو راهنمایی می کنه به اینکه اگه از این درخت بخورید بلاهایی مثل گرسنگی و تشنگی به سرتون میاد،همونطور که خدا توی آیات 118 و 119 سوره طه به آدم می فرماید توی این بهشت که هستید نه گرسنگی سراغتون میاد و نه تشنگی ، نه لخت می شین و نه آفتاب و سرما اذیتتون می کنه وی اگه شیطان شما رو از راه بدر بکنه توی سختی های دنیوی گرفتار می شید.
به این نحو از امر کردن میگن امر ارشادی،مثل اینکه دکتر به شما می گه سرما خوردید باید ترشیجات نخوری،سرپیچی از اینجور امر کردنها گناه حساب نمی شه.انسان وقتی باامر ونهی های ارشادی مخالفت می کنه به حرف کسی که خیر خواه وی می باشه رو گوش نمی ده و در نتیجه به مشقت و سختی دچار می شه ودچار لغزش میشه ولی به این گونه لغزشها دیگه گناه نمی گن تا بگیم با عصمت حضرت آدم نمی سازه.
گناه جاییه که خدا از آدم واقعاً بخواد که اینکارو نکنه یعنی نهی کردن خدا نهی مولوی باشه نه ارشادی.
دلیل دیگه بر اینکه امر خدا برا آدم ارشادی بوده قبول کردن توبه آدمه و بر نگرداندن وی به جای قبلی که توی بهشت داشته،چونکه توبه یعنی رجوع و بازگشت بنده به خداست،که اگه از طرف خدا قبول بشه گناه بکلی محو نابودمیشه ،وگناهکار مثل کسی میشه که اصلاً گناه نکرده،و با او مثل کسی معامله میشه که اطاعت کرده نه گناه،اگه دستور خدا مولوی بود باید بعد از قبول شدن توبه آدم ،خدا وی رو به جای اولش برمی گردوند،حالکه از بهشت به زمین میندازه معلوم میشه که این امر برای راهنمایی و ارشاد آدم بوده و این اخراجش از بهشت اثر طبیعی گوش ندادن به حرف خداو خوردن از اون درخت ممنونعه هستش ،و هیچ منافاتی هم با معصوم بودن حضرت آدم نداره.
یه سوال دیگه:
هدف خدا از بیان اینگونه داستانها در مورد پیامبرانی چون آدم و موسی و عیسی و ... چی میتون باشه؟
جواب :
خدا با بیان اینطور لغزشهای جزئی از یه عده پیامبرا می خواد به ما بفهمونه،بعضیا چون مسیحیها که درجه حضرت عیسی را بالابرده و به درجه خدا بودن رسونده اند اینطوری نیست،بلکه اینا به اون کمال مطلق که مخصوص خداست نرسیده اند تاکسی نگه اینها هم خدان
پی نوشت ها:
1- تفسیر المیزان جلد 1 ذیل آیات 30 به بعد از سوره بقره - علامه طباطبایی (رحمه الله)
2- تفسیر موضوعی قرآن جلد 3 وحی و نبوت در قرآن - آیت الله جوادی آملی(حفظه الله)
3- عصمت انبیاء و امامان (علیهم السلام) - حجة الاسلام والمسلمین دکتر سید باقر سیدی بنابی