بالاخره ازدواج با پسر کوچکتر از خود درسته یا خیر؟

سلامی دوباره 

یک نکته به ذهنم رسید که به نظرم بهتره بهش دقت کنید 

فرض کنید در این دنیا فقط شما زندگی می کنید و همسرتان !! شما 22 ساله و ایشان 28 ساله !! و هیچ فرد دیگری زندگی نمی کند 

بنظرتان دیگه هیچ وقت حسرت میخورید ؟

بنظرتان زندگیتان بی نهایت خوشبخت نخواهد بود ؟

بنظرتان حتی لحظه ای به بزرگتر بودن ایشان فکر می کنید ؟ حتی برای تان مهم است که ایشان 28 یا 18 ساله است ؟؟؟؟

مشکل بیشتر زندگی ها و ازدواج ها این است که دیگران را وارد فکر و ذهن و زندگی خودشان می کنند و آن وقت است که حسرت به دل می مانند ... 

اگر توانستید در این دنیا فقط او را ببینید ... 

اگر توانستید قلبتان را مملو از او کنید .... 

و اگر های دیگر .... 

در ازدواج باهاش شک نکن !!!!

سلام

شما علاوه بر تحقیق در مورد ایشان باید در مورد خانوادشونم یه اطلاعاتی داشته باشین

و اینکه چطور آشنا شدید از طریق خانواده یا در محیط کاری

همه اینها با هم فرق داره

آیا خانوادش موافقن ؟ اصلا ایشون به عنوان یه مرد میتونه به قول دوستان تکیه گاه باشه  {{ البته من به عنوان یه خانم در باب بحث تکیه گاه زیاد چشمی به اقلام مادی ندارم  چون واقعا سخته سخته سخته . الان خانمها هم باید برای زندگیشون قدم به قدم با همسرانشون جلو بیان ؛ هر کس به اندازه وسعش ؛ یکی با کار کردن یکی با قناعت کردن و با توجه به فرمول هر زندگی هر اقدامی که میشه انجام داد خانمها نباید کوتاهی کنن }} 

اگه الان یه خواستگاردیگه داشته باشین بازم بهش فکر میکنید؟ یا نه با هر دور خواستگار شما توجهتون به مورد جدید جلب میشه و بعد ازینکه منتفی میشه دوباره بر میگردید روی پله اول و دلخوش کردن به خواستگاری که منتظرتون نشسته ؟؟؟

همون قدر که میشه دلخوش کرد به صداقت و ثبات ایشون , باید به همون اندازه هم به چیزهای که ممکنه وجود داشته باشه و شما ازش بی اطلاع باشین باید بدبین بود . خواهرم هر زندگی فرمول خودش رو داره . در نهایت این شمائید که تصمیم میگیرید . و بدونید که آیه نازل نشده که زن حتما باید از مردش کوچیکتر باشه . بحث خوشبختی و موفقیت هیچ ربطی به سن و این چیزها نداره.اگر یه مرد موفق و زندگی ساز که از قضا 2سال از خانمش بزرگتره رو در نظر بگیریم , مثلا با یکی که دو سال ازخودش بزرگتره ازدواج میکرد یعنی زندگیش داغون میشد ؟؟؟

اگر طرفین مهربان باشن نسبت به هم و به زندگیشون و مسئولیت پذیر , چند سال بالا و پایین توی زندگیشون نقشی نداره

 همه اینجا میان و نظر شخصی خودشون رو میدن لذا اینجا دنبال مهر تایید نباشین . مطمئنا شما جواب خودتونو قبل ازینکه بخواید پست کنید رو بهش رسیدید .

موفق و خوشبخت باشید

تو فرهنگ ما 6 سال زیاده شما 28 هستی اون 22
زیاد به قول های یه 22 ساله که میگه سن براش مهم نیست اعتماد نکن الان میگه وقتی 30 سالش هم همینو میگه؟

با سلام .

من خانمی هستم که از همسرم 5 سال بزرگترم . وقتی اومد خواستگاری اصلا راضی نبودم به شدت مخالفت کردم همسایمون بودن مادرش منو انتخاب کرده بود براش یعنی بزرگتر بودن دختر براشون مهم نیست.  خانوادم خیلی راضی بودن و چون دوست برادرم بود از لحاظ اخلاقی کاملا تاییدش میکردن .از لحاظ چهره و ظاهر بزرگتر نشون نمیدم چون همسرم خیلی قدبلندتر و درشت تر از منه.از لحاظ فکری  از سنش بیشتر میدونه و کلا همه خانوادشون همین طورن.من کارمندم اون شغل آزاد . همون اول بهم قول دادکه هیچ وقت بزرگتر بودن منو مطرح نکنه و تا حالا که 4 سال از زندگی مشترکمون گذشته به قولش پابند بوده . توی جلسات آشنایی بهش گفتم درسته ازم کوچکترین ولی باید تکیه گاه من باشید . اوایل  برعکس بود من تکیه گاهش شده بودم به مرور با صبر و حوصله و اینکه من خیلی بهش میدون میدادم و تشویقش میکردم بهتر شد بخصوص از لحاظ مالی. موقع خواستگاری من 29 سالم بود اون24 ..

بستگی داره به خود خانم که چطور برخورد کنه نباید خیلی توقع داشته باشید از سنش جلوتر باشه . حس مادر پسری به هیچ وجه نباید داشته باشید . همکار من 8 ماه از خانمش کوچکتره به شدت پشیمونه چون خانمش اونو پسر خودش میدونه ولی من به هیچ وجه اینطور نبودم و .. سخت بود ولی به مرور بهتر شد.

از لحاظ  جسمی  و ظاهری  خانم باید بیشتر مراقب باشه و به خودش برسه و در مورد مسائل جنسی هم مطالعه زیاد و  از گیاهان دارویی که طب سنتی میگه میشه استفاده کرد مثل رازیانه.

الانم به دختر 2 ساله داریم و خدا رو شکر راضیم .

انشالله عاقبت بخیر بشید.

اساس کار در انتخاب همسر، تقدم عقل بر احساس در زمان انتخاب و آمادگی پذیرش مسئولیت در رابطه ای بر پایه تعهد، اطمینان و علاقه و داشتن مهارت های زندگی برای مقابله با مشکلات زندگی با بیشترین فایده و کمترین ضرر به خود و همسر و جامعه و لذت بردن از لذایذ مادی و معنوی زندگی با بیشترین فایده و کمترین ضرر به خود و همسر و جامعه است.

بعد از آن باید به شخصیت سالم و همخوان (یعنی داشتن شخصیتی در طیف سلامت و تطابق ویژگی های شخصیتی و سازگاری آن در دو طرف) توجه داشت. درصورتی که این دو عامل وجود داشته باشد، می توان با اطمینان بیشتر سایر عوامل را بررسی کرد.

باور عرفی و سنتی در ایران که پسر باید از دختر برای ازدواج بزرگ تر باشد، از جهاتی دارای نقاط قابل توجه علمی و منطقی است؛ مانند بلوغ زودرس جسمی و جنسی و عاطفی و عقلانی اجتماعی در زن، رضایتمندی جنسی در حال و آینده زوج، دوران کوتاه باروری در زن و.... نقطه ضعف اساسی این باور هم، توجه نکردن به تغییرات مختصات زمان و مکان، تغییر نگرش ها، سلایق ها و خواسته ها در نسل های رو به جلو است بنابراین با اینکه می توان آن را یک قاعده کلی در نظر گرفت، استثناهای فراوان هم دیده می شود.

خوب است بدانید قبل از 30 سالگی، فاصله سنی دختر و پسر، پسر بزرگ تر از دختر از تقریبا همسن تا 8 سال فاصله سنی و بعد از 30 سالگی از تقریبا هم سن تا 11 سال بزرگ تر بودن پسر توصیه می شود.

با پسر کوچکتر از خودم ازدواج کنم یا نه؟

البته در صورتی که دو طرف به بلوغ لازم برای ازدواج رسیده باشند، شخصیت های سالم و همخوان داشته باشند و تطابق سایر عوامل ذکر شده، تا حداکثر 2 سال بزرگ تر بودن دختر از پسر هم در این شرایط می تواند قابل قبول باشد. البته این گفته، به این معنا نیست اگر دختری 5 سال بزرگ تر از پسر باشد، قطعا دچار مشکل خواهند شد چون این قضیه بیشتر برای سنین زیر 40 سال مطرح است. ثانیا، فقط می توان از لحاظ آماری با نگرانی بیشتر به این قضیه نگاه کرد و هیچ قطعیتی وجود ندارد (هرچند که توصیه نمی شود). از سوی دیگر، هماهنگی سایر عوامل به شدت می تواند اثر این تفاوت سنی را کمرنگ کند. باید اشاره کرد که یک نکته بسیار مهم، توجه به سن عقلی است نه سن تقویمی و شناسنامه ای، چون مثلا ممکن است یک مرد 30 ساله به اندازه یک مرد 40 ساله بفهمد یا برعکس مهارت زندگی اواندازه یک جوان 20 ساله باشد بنابراین به جز تفاوت سنی، باید حتما تفاوت سن عقلی با سن تقویمی را هم در نظر گرفت.

توجه داشته باشید در صورت بزرگ تر بودن زن، آسیب هایی كه ممکن است بروز كنند عبارتند از:

1- جابجایی یا تغییر نقش از همسری به «والد- فرزند» یا «معلم- شاگرد». یعنی زن با سن بالاتر از مرد چون خود را پخته تر، باتجربه تر و عاقل تر از مرد کم سن و سال می داند (که می تواند نگاه درستی هم باشد) در طول زمان با تغییر نگاه همسری به نگاه مادری، شروع به نصیحت، اندرز، سرزنش و آموزش شوهر خود می كند و در عین حال ممكن است یكی از این اتفاق ها بیفتد: گاهی زن دچار خستگی، درماندگی و استیصال می شود چون شوهر در حال مبارزه و حل مشکلاتی است که زن آن را قبل تر به نوعی تجربه كرده و برخی رفتارها، ناپختگی ها و حتی خطركردن های معقول مرد برایش جذاب نیست و حتی او را به نوعی بی مسئولیت تصور می کند. در برخی موارد، مرد برای حفظ اقتدار مردانه، شروع به مقابله و ایستادگی در مقابل همسرش می كند طوری که حتی شاید نظرهای پخته و منطقی او را هم نپذیرد و محیط پرتنشی ایجاد کند. برخی زنان هم در ازدواج دنبال تکیه گاه مطمئن و عاقلی هستند که احتمالا نمی توانند این حس را از همسری که تصور می کنند ناپخته است، بگیرند.

2-اگر ازدواج بر مبنای توان اقتصادی زن انجام شده باشد، چند حالت ممکن است پیش بیایید؛ زن احساس عشق واقعی از مرد نگیرد، زن به خاطر مسئولیت امور مالی، دچار فرسودگی جسمی و روانی شود و رابطه به تعارض کشیده شود، زن عامل اقتصادی را وسیله ای برای حفظ تسلط یا زن سالاری قرار دهد که اگر با شخصیت مرد سازگار نباشد، شرایط بحرانی ایجاد خواهدشد. البته بعضی مردها، مخصوصا مردان وابسته یا کسانی که همیشه دنبال مادر حامی یا فرد حامی در زندگی خود بوده اند یا از لحاظ مالی وضعیت چندان مطلوبی ندارند و به دنبال برآورده شدن آرزوهایشان هستند، این وضعیت را احتمالا با رضایت می پذیرند.

3- اگر ازدواج با تصور تغییر کردن و خود را وفق دادن انجام شده باشد؛ این اشتباه رایج وجود دارد که افراد، مخصوصا خانم ها فکر می کنند با تزریق عشق و محبت و علاقه می توانند طرف مقابل را تغییر دهند که به هیچ وجه درست نیست. در بیشتر موارد این رفتار باعث بروز تغییرات ماندگار و نهادینه در طرف مقابل نمی شود. از طرفی، دور شدن از خود واقعی و خود را مطلوب دیگری كردن، بالاخره به تدریج باعث نارضایتی از خود می شود و کم کم تنش و بحران با بازگشت به خود واقعی ایجاد خواهد شد.

4- اگر ازدواج بر پایه عشق و دوستی بنا شده باشد، باز هم نمی شود روی آن حساب باز کرد چون عشق در طول زمان تمایل بیشتر به کمرنگ تر شدن به دلیل شناخت بیشتر از هم و دیدن تفاوت ها دارد. علاوه بر این، عشق هیچ سیر ثابت و مشخصی ندارد و می تواند در طول زمان نوسان داشته باشد. از طرفی، عشق برای زندگی لازم است ولی کافی نیست و باید عوامل دیگر هم تا حد ممکن هماهنگ باشند.

5- اگر ازدواج با اجبار یکی از دوطرف، مخصوصا مرد باشد و خانواده رضایت نداشته باشد، به خصوص اگر مرد از استقلال مالی و فکری برخوردار نباشد، آثار منفی آن می تواند به دلیل از دست دادن حمایت های خانواده یا نگاه منفی همیشگی خانواده به عروس، تا مدت ها بر خانواده تاثیر داشته باشد.

6- امكان دارد در صورتی كه زن از مرد بزرگ تر باشد، در آینده در مورد مسائل جنسی و زناشویی دچار مشکلاتی با همسرش شود هرچند که این هم باز به دو طرف بستگی دارد.

اگر پسری از همان اول با شک و تردید در مورد بزرگ تر بودن خانمش بیندیشد، آمادگی دارد که بعدا با دخالت یا کنایه یا سرزنش یا حرف و حدیث یا دخالت مستقیم و غیرمستقیم اطرافیان، به هم بریزد

مشورت کنید، خوب فکر کنید

اگر بلوغ ازدواج و شخصیت های همخوان و سالم وجود داشته باشد و سایر عوامل هم متناسب باشند و باوجود تفاوت سنی و بزرگ تر بودن سن تقویمی دختر، سطح سن عقلی پسر و دختر متعارف و متناسب باشد، تفاوت سنی و بزرگ تر بودن زن نمی تواند آثار منفی پررنگی در زندگی داشته باشد. نکته مهم این است كه درصد اندکی از افراد به بلوغ ازدواج می رسند و تعریف شخصیت و همخوانی آن، کاملا تخصصی است و باید به وسیله مشاور حرفه ای بررسی شود. از سوی دیگر، خیلی از تناسب ها می تواند در آینده با تغییر سلایق و نگرش افراد در دچار تغییرات بنیادی شوند. نکته بسیار مهم دیگر اینكه در صورت نگرش منفی خانواده پسر(که معمولا همینطور هم هست و با اجبار پسر ازدواج انجام می شود) تبعات منفی چنین ازدواجی تقریبا همیشگی خواهد بود.

اگر مردد یا حساس باشید...

نگرش زوج مخصوصا مرد در این خصوص اهمیت بسزایی دارد. اگر پسری از همان اول با شک و تردید در مورد بزرگ تر بودن خانمش بیندیشد، آمادگی دارد که بعدا با دخالت یا کنایه یا سرزنش یا حرف و حدیث یا دخالت مستقیم و غیرمستقیم اطرافیان، به هم بریزد. اگر هم دچار تعارض های طبیعی زناشویی با همسر هم شود، احتمالا آنها را بزرگ نمایی می كند و سایر تفاوت های فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی هم برایش پررنگ تر می شود و این مساله را مرتب به رخ همسرش می كشد. گاهی هم مرد به علت فرسودگی جسمی و جنسی زودرس زن، مخصوصا در یائسگی، احساس ضرر می کند. البته اگر پسری نگاه مثبتی به این قضیه داشته باشد، شاید به سادگی از کنار این مساله بگذرد. همچنین دختری که به این مساله (بالاتر بودن سن زیاد خودش) حساس باشد، یا حساسش کرده باشد، بعدا هر مساله ای در رابطه اش را به خودش و سن بالاترش نسبت می دهد.

صلاح مملکت خویش خسروان دانند.  هر چی دلت گفت گوش کن

خانم محترم مطمئنا هم شما و هم ایشون تحت تاثیر احساسات هستید در این آشنایی، بهتره در مورد احساسات و استدلال عقلی توازن رو رعایت کنید

شما با این تفاوت سنی که گفتی 2 تا مشکل دارید اگر ازدواج کنید:

1)از لحاظ فکری و شور و نشاط قطعا شما فکرتون پخته تر هست و از نظر شور و نشاط شما قطعا نمیتونی یه پسر 22 ساله رو همراهی کنی و نسبت به ایشون بیشتر آرامش طلبی تا اینکه شر و شور، در آینده هم که سنتون بالا بره بیشتر نمود پیدا میکنه، مثلا وقتی ایشون 30 سالشون بشه شما 38 سال دارید، شما هم نمیتونید انرژیتون رو در سطحی نگه دارید که بتونید ایشون رو در تفریح و مسافرت و مهمانی و ... همراهی کنید،

بذار یه کم جلوتر بریم، مثلا ایشون 40 سالش میشه و شما 48 سالت،

حالا یک سوال

آیا یه زن 48 ساله میتونه یه مرد 40 ساله رو تر و خشکش کنه و بهش برسه؟

2) از لحاظ جنسی شما وقتی به یائسگی میرسی چه بسا ایشون هنوز نیاز جنسی دارن و شاید این دلیلی بشه برای جدایی عاطفی و چه بسا جدایی زندگیش از شما

بنظر من صبر کنید

با سلام

از انتخاب گروه مشاوره رهروان ولایت برای هم فکری متشکریم

در مورد بزرگتر بودن زن از مرد به صورت کلی می توان گفت با توجه به اینکه در متون دینی شرط سنی به عنوان یک ملاک برای انتخاب همسر ذکر نشده است همچنین رسول گرامی اسلام (ص) در جوانی با خدیجه که چهل ساله بوده ازدواج کرده است ، منع خاصی وجود ندارد

اما اگر شما بخواهید دقت بیشتری کنید موارد زیر وجود دارد که اگر آنها را حل کنید انشا الله مشکلی پیش نخواهد آمد

۱- بالاتر بودن سن زن ممکن است اطاعت پذیری از مرد را کم نماید.

۲- زنان با رفتن به سمت میانسالی زودتر از مردان شکسته می شوند و هم چنین از نظر جنسی زودتر از مردان سرد می شوند

۳- در دوران پیری اگر زن جوان تر باشد توان مراقبت از مرد را دارد اما اگر او هم مسن یا پیر تر باشد مراقبت از مرد و چرخاندن زندگی برایش سخت خواهد بود.

با این حال مشاوران به دلایلی از چنین ازدواج هایی ( بزرگتر بودن دختر) منع می کنند که بعضی از ایرادات شان پاسخ دارد اما برخی بایستی جدی گرفته شود در ذیل به چند مورد همراه با پاسخ اشاره می کنم:

اول اینکه : زنها معمولا زودتر از مردها شکسته می شن به همین خاطر ممکنه مرد ببینه زنش طراوتش رو از دست داده و پیر شده لذا احساس عدم رضایت از زندگی بهش دست بده و از زنش زده بشه

در این مورد عرض می کنم : در طول زندگی در معمول مردم قیافه و ظاهر برای طرفین معمولا عادی می شه و تدریجا انس شدیدی بین زن و مرد بوجود میاد به گونه ای که وقتی هم پیر می شن با اینکه از قیافه هم میفتن نه تنها از هم زده نمی شن بلکه دوری همدیگه رو نمی تونن تحمل کنن. پس این مساله در معمول مردم مشکل ایجاد نمی کنه اما اگه مرد به علت مثلا شغلی دائما در برخورد با صورتهای زیبا باشه یا اینکه اهل خلافهای جنسی مثل چشم چرونی یا دیدن عکس و فیلم زنهای زیبا باشه در این صورت ممکنه تنوع طلب بشه و ظاهر زنش دلشو بزنه

دوم اینکه : زنها از نظر جنسی زودتر سرد می شن و این ممکنه باعث بشه که مرد احساس کنه که زن نمی تونه جوابگوی نیازهای جنسیش باشه

در این مورد هم فکر می کنم در معمول مردم مشکلی ایجاد نمی شه چون همون طوری که زن یواش یواش سرد می شه مرد هم در حال عادی یواش یواش منتها با سرعت کمتری میل جنسیش کاهش پیدا می کنه و معمولا با هم کنار میان و تازه بر فرض هم که زن دید نمی تونه پا به پای مرد بیاد می تونه از تقویت کننده های جنسی استفاده کنه تا به خوبی بتونه جوابگوی مرد باشه . ولی اگه مرد از کسانی باشه که میل جنسیشون زیاده یا اینکه دائما در معرض تحریک جنسی قرار داشته باشه در این صورت ممکنه این چنین زنی نتونه نیازش رو بر اورده کنه و مرد احساس کنه اون قدری که اون مایله زنش جوابگو نیست

سوم اینکه: چنین زنی زودتر از زن کم سن تر از قابلیت زایمان بچه سالم خارج می شه چون می گن زن حاملگی بالای 35 سال خطرناکه

در این مورد فکر می کنم این مساله برای کسی که به یک یا دو بچه می خواد قناعت کنه مشکلی درست نکنه چون تا قبل سن خطر می تونه حد اقل دو تا بچه داشته باشه اما اگه دلش بچه زیاد بخواد در صورتی که چنین ازدواجی نکنه بهتره

چهارم اینکه: ممکنه دیگران اعم از دوستان و فامیل یا خانواده کنایه بزنن یا ملامتش کنن که چرا این کار رو کردی و این تدریجا در روحیه مرد اثر منفی بذاره و بعد یه مدت احساس کنه ضرر کرده که تن به چنین ازدواجی داده

عرض می کنم : اگه اون دیگران خانواده پسر باشن یعنی خانواده اش با این کارش موافق نباشن در این صورت می شه گفت ممکنه مشکل پیش بیاد اما اگه اونا موافق باشن مخالفت دیگران خصوصا در صورتی که زندگی گرم و خوب باشه مشکلی پیش نمیاره و بلکه بعد یه مدت ملامتها تموم می شه   

پنجم اینکه : اگر زن جوان تر باشه در دوران پیری مرد توان مراقبت از اونو داره اما اگر او سنش بیشتر از مرد باشه ممکنه مراقبت و پرستاری از مرد براش سخت باشه

این یه واقعیته که معمولا اتفاق هم میفته اما اینده رو که انسان ندیده چون ممکنه با زنی ازدواج کنه که سنش کمتر باشه اما در زمان سالخوردگی یه مریضی پیدا کنه که خودش بیشتر نیاز به مراقبت داشته باشه

به هر حال این مساله به خود مرد بستگی داره اگه می تونه باهاش کنار بیاد و قبولش کنه و اینده رو به خدا واگذار کنه اشکال نداره ازدواج کنه اما اگه این مساله براش خیلی مهمه و دلش می خواد از این نظر اینده ای مطمئن داشته باشه که در ایام پیری زنش توان پرستاریشو داشته باشه از این ازدواج صرف نظر کنه .

موفق باشید