امام زمان علیه‌السلام در بخشی از دعای افتتاح از خداوند مهربان، «تبدیل ترس به امنیت»، «نجات شایستگان» و «بلندی و رفعت مستضعفان» را در خواست می‌کند که این سه امر به‌طور کامل در زمان ظهور محقق می‌شود.
بیشتر فقرات دعای افتتاح با حمد و ثنای الهی شروع می‌شود. در یکی از بخش‌های این دعا خداوند چنین ستایش می‌شود: «الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى يُؤْمِنُ الْخائِفِينَ وَ يُنَجِّى الصَّالِحِينَ وَ يَرْفَعُ الْمُسْتَضْعَفِينَ»؛[1] «خدا را سپاس که آنان که ترسانند را ایمنی بخشد و شایستگان را نجات دهد و ناتوان‌شمردگان را به بلندی رساند». امام زمان علیه‌السلام در این فقره، خداوند را به خاطر سه امر، ستایش می‌کند:
یک. تبدیل ترس به امنیت
قرآن کریم درباره تبدیل ترس به امنیت و آرامش می‌فرماید: «وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا»؛[2] «و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند» و همانگونه که از ابتدای آیه معلوم می‌شود، این تبدیل یکی از وعده‌های حتمی الهی است که در زمان ظهور حضرت بقیةالله علیه‌السلام به‌طور کامل محقق خواهد شد.[3]
دو. نجات صالحان و شایستگان
هرچند نجات صالحان و شایستگان در هر زمان، وعده خداوند است؛ ولی این نجات کامل از دست ستمگران و ظالمان، هنگام ظهور امام زمان علیه‌السلام محقق خواهد شد. قرآن کریم این بشارت را چنین بیان کرده است: «وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ»؛[4] «در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم که بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد». این همان نجات صالحان خواهد بود؛ زیرا این امر در زمان ظهور تحقق خواهد یافت.[5]
سه. بلندی و رفعت مستضعفان
مستضعفان و ستمدیدگان، همواره در طول تاریخ، مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌اند و به ظاهر، زیر دست حاکمان زورگو بوده‌اند. امام زمان علیه‌السلام در این فقره از دعای افتتاح ، خدا را بر بلندی و رفعت مستضعفان، ستایش می‌کند.
هر چند رفعت و سربلندی مستضعفان را می‌توان در مواردی همچون سربلندی از نظر روحی و یا سربلندی در قیامت، معنا کرد؛ ولی بی‌شک بلندی مستضعفان در ظاهر و باطن و به‌طور کامل هنگام ظهور محقق خواهد شد.
اراده خداوند بر آن است که مستضعفان را آنقدر سربلند کند که به مقام پیشوایی و وارثان زمین برساند: «وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ»؛[6] «ما می‌خواهیم (اراده کردیم) که بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم». به‌یقین این اراده خداوند، در زمان ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام محقق خوهد شد.[7]
بنابراین انسان در قالب حمد و ستایش خداوند، تحقق این امور را به طور کامل از خداوند درخواست می‌کند. گویا با چنین درخواست‌هایی تحقق ظهور امام زمان علیه‌السلام را آرزو دارد.
پی‌نوشت:
[1]. قمی، شیخ‌عباس، مفاتیح‌الجنان، دعای افتتاح .
[2]. نور: 55.
[3]. قمی، علی‌بن ابراهیم، تفسیرقمی، دارالکتاب، ج1، ص14.
[4]. انبیاء: 105.
[5]. فیض کاشانی، محمدبن مرتضی، تفسیرصافی، مکتبةالصدر، ج3، ص357.
[6]. قصص: 5.
[7]. طوسی، محمدبن حسن، الغیبة، دارالمعارف الاسلامیه، ص184.