با این وضعیت مالی می توانم ازدواج کنم؟

خودتو ننداز تو فشار زندگی، از مجردیت لذت ببر تا شرایط ازدواج رو پیدا کنی.

با سلام

از انتخاب گروه مشاوران رهروان ولایت برای همفکری متشکریم.امروزه بسیاری از جوانان به خاطر ترس از فقر و تنگدستی از ازدواج می ترسند، و یا به سختی خویشتن داری می کنند، و یا اینکه خدا نکرده مرتکب گناه می شوند. در حالی که دین مبین اسلام نه تنها ازدواج را مایه فقر نمی داند بلکه افراد فقیر را دعوت به ازدواج می نماید، تا از این طریق از فقر رهایی یابند. خداوند در قران کریم می فرمایند: « وَأَنکِحُوا الْأَیَامَی مِنکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِن یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ؛» یعنی «مردان و زنان بی همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی نیاز می‌سازد؛ خداوند گشایش دهنده و آگاه است» (نور/32)
در روایات اسلامی زیادی نیز، به ازدواج کردن برای دوری از فقر توصیه شده است، رسول مکرّم اسلام(صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند: «زَوِّجُوا أَیَامَاکُمْ فَإِنَّ اللَّهَ یُحْسِنُ لَهُمْ فِی أَخْلَاقِهِمْ وَ یُوَسِّعُ لَهُمْ فِی أَرْزَاقِهِمْ وَ یَزِیدُهُمْ فِی مُرُوَّاتِهِم؛ جوان هایتان را زن دهید؛ زیرا با این کار خداوند اخلاق آن‌ها را نیکو می‌گرداند و روزیهایشان را زیاد می‌کند و بر جوانمردیهای آنان می‌افزاید.»[1] ایشان در حدیث دیگر می‌فرماید: «اتَّخِذُوا الْأَهْلَ فَإِنَّهُ أَرْزَقُ لَکُم؛ همسر بگیرید که روزی شما را زیاد می‌کند.»[2]
امام صادق (علیه السلام) در کلامی گهربار ترک ازدواج را به خاطر ترس از تنگدستی، مذمت کرده و می‌فرمایند: «مَنْ تَرَکَ التَّزْوِیجَ مَخَافَةَ الْفَقْرِ فَقَدْ أَسَاءَ الظَّنَّ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ: إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ؛ هر که از ترس تهیدستی ازدواج را ترک کند، به خدای عزوجل گمان بد برده است. خداوند عز و جل می‌فرماید: »اگر تهیدست باشند خداوند از فضل خود توانگرشان می‌سازد. [3]
شاید بگوئید، افرادی را دیده اید که بعد از ازدواج دچار مشکلات مالی شده اند پس چرا خداوند کمک شان نکرده است؟ در جواب این سوال باید بگویم: خداوند خواسته است در این جهان هر امری از مجرای طبیعی جاری شود نه از طریق اعجاز! به همین خاطر به انسانها عقل را عطا کرده تا صحیح را از غلط تشخیص دهند. همین است که در سوره بقره می فرماید « وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ » یعنی خود را با دست ‏خود به هلاكت ميفكنيد (بقره/195) لذا کسانی که در فرایند ازدواج، دچار اسراف و زیاده روی می شوند، این افراد در نهایت سزای این بی مبالاتی را می بینند، و الا اگر ازدواج به سبک اسلامی باشد کسی این هزینه های گزاف را متحمل نمی گردد، که بعدا هم دچار مشکلات مالی گردد.
پس اگر ازدواج  به صورت اسلامی باشد و آنچه که مورد رضایت خداوند و پیامبرش، هست در آن رعایت گردد و لحاظ شود، طبیعی است که زوجین با مشکل مالی مواجه نمی شوند و وعده خداوند نیز مبنی بر زدودن فقر، محقق خواهد شد. در ذیل به چند نمونه از خواسته های دین برای تشکیل زندگی اشاره می کنیم.
1- مهریه کم: در روایات از مهریه گزاف منع شده و پرداخت مهریه سبک نیز برای اکثر پدرانی که برای ازدواج پسرشان اقدام می‌کنند و حتی خود جوانان مقدور است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «خَیرُ الصَّداقِ ایسَرُه؛ بهترین مهریه سبک‌ترین آن است.»[4] در حدیثی دیگر از ایشان آمده است: «إنّ مِنْ یمنِ الْمَرأةِ تَیسیرُ خِطبَتِهَا وَ تَیسیرُ صداق‌ها؛ از میمنت زن این است که راحت خواستگاری شود و کابینش (مهریه‌اش) سبک باشد.»[5]
2-خرید لوازم زندگی ایرانی و به مقدار لازم: از نظر دینی، ازدواج مشروط به متمکن بودن و دارا بودن شغل و مسکن و اسباب منزل مناسب  یا جنس خارجی خریدن نیست که در صورت عدم این موارد، از ازدواج، ممانعت به عمل آید یا اینکه توصیه به عدم آن شود.بلکه همان طور که در بالا اشاره کردیم، در آیات و روایات سفارش شده که برای اقدام به ازدواج از فقر و نداری هراس نداشته باشید. بنابراین، از نظر قرآن، ازدواج و ورود به زندگی با فقر (بدون شغل و مسکن و لوازمات زندگی)امکان پذیر هست لیکن بایستی زیاده روی نکرد و در خرید لوازم خانگی به حداقل ها اکتفا کرد ان هم بایستی جنس ایرانی خرید تا علاوه بر اینکه زمینه ازدواج خودمان را فراهم می کنیم با این کار و خرید کالای ایرانی زمینه ازدواج یک کارگر کارخانه را هم فراهم می کنیم.
با توجه به مطالب بالا شما دوست گرامی می توانید با توکل بر خداوند متعال و استعانت از ائمه اطهار ازدواج نمائید، به شرطی که خودتان هم کار و کوشش نمائید و حرکتی کنید تا برکتی ببینید.

پی نوشت ها
1. بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 100، ص 222.
2-همان، ج 100، ص 217، ح 38.
3- نورالثقلین، الشیخ الحویزی، ج 3، ص 597، ح 141.
4- کنزالعمّال، المتقی الهندی،  ج 16، ص 320، ح 44707.
5- همان، ج 16، ص 322، ح 44721.