دعای نهم

 (9) وَ كانَ مِن دعائِه عليه‏السلام فِى الاشتياقِ اِلى‏ طَلَبِ‏ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلّ جَلالُه‏
دعا و نیایش آن حضرت در شوق به طلب آمرزش از خدای بزرگ
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ صَيِّرْنا اِلى‏ مَحْبُوبِكَ مِنَ
بارالها بر محمد و آلش درود فرست, و ما را به سر منزل توبه که محبوب توست
التَّوْبَةِ، وَ اَزِلْنا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْاِصْرارِ. اَللَّهُمَّ وَ مَتى‏ وَقَفْنا
برسان، و از پافشارى بر گناه كه نمى‏پسندى دور ساز. بارخدايا، هنگامى كه در وضعى قرار مى‏گيريم
بَيْنَ نَقْصَيْنِ فى دينٍ اَوْدُنْيا، فَاَوْقِعِ النَّقْصَ بِاَسْرَعِهِما فَنآءً،
كه به ناچار مستحق خسارت در دين يا ضرر در دنيا مى ‏شويم، پس كاهش را بر دنياى ما كه زود فانى مى‏ شود وارد ساز،
وَاجْعَلِ التَّوْبَةَ فى اَطْوَلِهِما بَقآءً. وَ اِذا هَمَمْنا بِهَمَّيْنِ
و عفو و بخششت را در دينمان كه بادوام ‏تر است قرار بده. و چون قصد
يُرْضيكَ اَحَدُهُما عَنّا، وَ يُسْخِطُكَ الْاخَرُ عَلَيْنا، فَمِلْ بِنا
دو كار كنيم كه يكى از آنها تو را از ما خشنود مى ‏كند و آن ديگرى تو را بر ما خشمگين مى ‏سازد پس به آنچه
اِلى‏ ما يُرْضيكَ عَنّا، وَ اَوْهِنْ قُوَّتَنا عَمّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنا،
در معرض رضاى توست ما را متمايل كن، و از قدرتمان بر امرى كه سبب خشم توست بكاه،
 وَ لا تُخَلِّ فى ذلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنا وَاخْتِيارِها، فَاِنَّها مُخْتارَةٌ
و در اين امور ما را به خود و به اختيار خويش رها مساز، كه نفسْ انتخاب كننده
لِلْباطِلِ اِلاّ ما وَفَّقْتَ،اَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمْتَ. اَللَّهُمَّ
باطل است مگر آن كه تواَش توفيق دهى، و پيوسته به بدى فرمان دهد مگر آن كه تواَش رحمت آورى. الهى،
وَ اِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنا، وَ مِنْ مآءٍ
ما را از مايه ضعف و ناتوانى به وجود آورده‏اى، و اساس آفرينش ما را بر سستى نهاده‏اى، وآغاز مارا از آبى
مَهينٍ ابْتَدَاْتَنا، فَلا حَوْلَ لَنا اِلاّ بِقُوَّتِكَ، وَ لاقُوَّةَ لَنا اِلاّ
ناچيز بنا گذاشته‏اى، پس ما را جز به نيروى تو حركتى و جز به يارى تو قوّتى
بِعَوْنِكَ، فَاَيِّدْنا بِتَوْفيقِكَ، وَ سَدِّدْنا بِتَسْديدِكَ، وَ اَعْمِ
نيست، پس به توفيق خود نيرومان بخش، و با هدايتت به راه صواب استوارمان دار، و چشم دلمان
اَبْصارَ قُلُوبِنا عَمّا خالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَ لاتَجْعَلْ لِشَىْ‏ءٍ مِنْ
را از آنچه در مسير غير عشق توست كور ساز، و هيچ كدام از
جَوارِحِنا نُفُوذاً فى مَعْصِيَتِكَ. اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
اعضاى ما را در معصيت خود پيشرفت مده. بارالها، پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَاجْعَلْ هَمَساتِ قُلُوبِنا، وَ حَرَكاتِ اَعْضآئِنا، وَ لَمَحاتِ
و رازهاى دلمان، و حركات اعضايمان، و نگاه هاى
اَعْيُنِنا، وَ لَهَجاتِ اَلْسِنَتِنا فى مُوجِباتِ ثَوابِكَ
چشممان، و سخنان زبانمان را در برنامه ‏هايى قرار ده كه موجب ثواب تو باشد             
حَتّى‏ لاتَفُوتَنا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِها جَزآءَكَ، وَ لاتَبْقى‏ لَنا سَيِّئَةٌ
تا كار نيكى كه موجب ثواب توست از دست ما نرود، و كار بدى كه
نَسْتَوْجِبُ بِها عِقابَكَ.
موجب عقاب توست براى ما نماند.