دعای سی و پنجم

19:57 - 1395/10/08

(35) و كان مِن دعائِه عليه‏السلام فِى‏الرِّضا اِذا نَظَر اِلى اَصحابِ الدُّنيا

«دعا در مقام رضا»

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ، شَهِدْتُ اَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعايِشَ

سپاس خداى را به عنوان رضا خشنودى به حكمش، گواهى مى‏دهم كه خداوند معيشت بندگانش را

عِبادِهِ بِالْعَدْلِ، وَ اَخَذَ عَلى‏ جَميعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ. اَللَّهُمَّ

به‏آيين عدالت تقسيم كرد، و بر تمام مخلوقاتش راه فضل و احسان پيش گرفت. بارالها

صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ لاتَفْتِنّى بِما اَعْطَيْتَهُمْ، وَ لاتَفْتِنْهُمْ

بر محمد و آلش درود فرست، و مرا به سبب آنچه به آنان مرحمت فرمودى آزمايش مكن، و ايشان را به آنچه

 بِما مَنَعْتَنى فَاَحْسُدَ خَلْقَكَ، وَ اَغْمِطَ حُكْمَكَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ

از من بازداشته ‏اى ميازماى، تا مبادا به آنان حسد برم، و حكم حضرتت را سبك شمارم. بارالها بر

عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ طَيِّبْ بِقَضائِكَ نَفْسى، وَ وَسِّعْ بِمَواقِعِ

محمد و آلش درود فرست، و مرا به قضايت دلخوش كن، و سينه‏ام را به موارد

حُكْمِكَ صَدْرى، وَ هَبْ لِىَ الثِّقَةَ لِاُقِرَّ - مَعَها بِاَنَّ قَضآءَكَ

حُكمت گشاده فرما، و به من اطمينان ده كه به سبب آن اقرار كنم كه قضاى تو

لَمْ‏يَجْرِ اِلاّ بِالْخِيَرَةِ، وَ اجْعَلْ شُكْرى لَكَ عَلى‏ مازَوَيْتَ عَنّى

جز به آنچه خير است روان نشده، و شكرم را بر آنچه از من باز داشته ‏اى افزون‏تر

اَوْفَرَ - مِنْ شُكْرى اِيّاكَ عَلى‏ ما خَوَّلْتَنى، وَ اعْصِمْنى مِنْ اَنْ

از شكرم بر آنچه به من عنايت كردى قرار ده، و مرا از

اَظُنَّ بِذى عَدَمٍ خَساسَةً، اَوْ اَظُنَّ بِصاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلاً،

خوار نگريستن تهي دست، و برتر گمان كردن ثروتمند حفظ فرما،

فَاِنَّ الشَّريفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طاعَتُكَ، وَ الْعَزيزَ مَنْ اَعَزَّتْهُ

چه آنكه شريف آن است كه طاعت تو او را شريف نموده، و عزيز كسى است كه عبادت تو او را

عِبادَتُكَ. فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ مَتِّعْنا بِثَرْوَةٍ لا تَنْفَدُ، وَ

عزت داده. پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما را از ثروتى فناناپذير بهره ‏مند كن، و

اَيِّدْنا بِعِزٍّ لايُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنا فى مُلْكِ الْاَبَدِ، اِنَّكَ الْواحِدُ

به عزتى دائم تأييد فرما، و در ملك جاودانه روانه ساز، زيرا كه تو آن يكتاى                                  

الْاَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذى لَمْ‏تَلِدْ وَ لَمْ‏تُولَدْ وَ لَمْ‏يَكُنْ لَكَ كُفْواً اَحَدٌ.

يگانه بى‏نيازى، كه فرزند ندارى و فرزند كسى نيستى و همتايى برايت نبوده است.

برچسب‌ها: