دعای پانزدهم

 وَ كانَ مِنْ دُعائِهِ عليه السلام اِذا مرضَ اَوْ نَزَلَ  بِهِ كَرْبٌ اَوْ بَليّةٌ
« وقت بيمارى يا روى آوردن اندوه و بلا»
اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى  ما لَمْ اَزَلْ اَتَصَرَّفُ فيهِ مِنْ سَلامَةِ
بارخدايا، تو را سپاس بر نعمت تندرستى بدن كه همواره و پيوسته از آن برخوردار بودم،
بَدَنى، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلى  ما اَحْدَثْتَ بى مِنْ عِلَّةٍ فى جَسَدى،
و سپاس تو را بر آن بيمارى كه در جسمم پديد آورده اى،
فَما اَدْرى، يا اِلهى، اَىُّ الْحالَيْنِ اَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ؟، وَ اَىُّ
اى خداى من نمى دانم كه كدام يك از اين دو حال براى شكر به درگاهت سزاوارتر است، و كدام يك
الْوَقْتَيْنِ اَوْلى  بِالْحَمْدِ لَكَ؟ اَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتى هَنَّاْتَنى فيها
از اين دو وقت حمد تو را شايسته تر؟ آيا زمان سلامت كه روزيهاى پاكيزه ات را بر من گوارا ساخته اى،
طَيِّباتِ رِزْقِكَ، وَنَشَّطْتَنى بِها لِابْتِغآءِ مِرْضاتِكَ وَ فَضْلِكَ،
و به سبب آن براى به دست آوردن رضايت و نعمتهايت به من نشاط بخشيده اى،
وَقَوَّيْتَنى مَعَها عَلى  ما وَفَّقْتَنى لَهُ مِنْ طاعَتِكَ، اَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ
و به سبب آن تندرستى به من نيرو داده تا به طاعتت توفيق يابم، يا به هنگام بيمارى كه مرا
الَّتى مَحَّصْتَنى بِها، وَالنِّعَمِ الَّتى اَتْحَفْتَنى بِها، تَخْفيفاً لِما
به آن پاك مى سازى، و نعمت هائى كه به من تحفه داده اى، تا گناهانى را
 ثَقُلَ بِهِ عَلَىَّ ظَهْرى مِنَ الْخَطيئآتِ، وَ تَطْهيراً لِمَا انْغَمَسْتُ
كه از آن گرانبار شده ام تخفيف دهى، و مرا از سيّئاتى كه در آن فرو رفته ام
فيهِ مِنَ السَّيِّئاتِ، وَتَنْبيهاً لِتَناوُلِ التَّوْبَةِ، وَتَذْكيراً لِمحْوِالْحَوْبَةِ
پاك نمايى، و آگاهيم دهى كه پليدى گناه را به توبه از دل بشويم، و با يادآورى نعمت قديم، گناه بزرگم را
بِقَديمِ النِّعْمَةِ؟ وَ فى خِلالِ ذلِكَ ما كَتَبَ لِىَ الْكاتِبانِ مِنْ
از پرونده ام محو نمايم، و در خلال اين بيمارى از جمله تحفه ها كه به من عنايت مى كنى اين است كه فرشتگان به حساب من
زَكِىِّ الْاَعْمالِ، ما لا قَلْبٌ فَكَّرَ فيهِ، وَلا لِسانٌ نَطَقَ بِهِ، وَلا
اعمال پاكيزه اى نوشته اند كه فكر آن به خاطرى نگذشته، و بر زبانى نرفته، و هيچ
جارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ، بَلْ اِفْضالاً مِنْكَ عَلَىَّ، وَ اِحْساناً مِنْ
يك از اعضاء در انجامش رنجى نبرده، بلكه اين همه از باب تفضل و احسان
صَنيعِكَ اِلَىَّ. اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى  مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ حَبِّبْ اِلَىَّ
تو بر من نوشته شده. بارخدايا بر محمد و آلش درود فرست، و آنچه را برايم
ما رَضيتَ لى، وَ يَسِّرْ لى ما اَحْلَلْتَ بى، وَ طَهِّرْنى مِنْ دَنَسِ
پسنديده اى درنظرم محبوب ساز، وتحمل آنچه را برمن وارد نموده اى آسان ساز، و مرا از آلودگى اعمال
ما اَسْلَفْتُ، وَامْحُ عَنّى شَرَّ ما قَدَّمْتُ، وَاَوْجِدْنى حَلاوَةَ
گذشته پاك كن، و شرّ اعمال گذشته ام را از من بزداى، و از لذّت عافيت كاميابم
الْعافِيَةِ، وَاَذِقْنى بَرْدَ السَّلامَةِ، وَاجْعَلْ مَخْرَجى عَنْ عِلَّتى
فرما، و گوارايى تندرستى را به من بچشان، و لطفى كن كه از بستر اين مرض به سوى عفو و بخشايش
اِلى  عَفْوِكَ، وَمُتَحَوَّلى عَنْ صَرْعَتى اِلى  تَجاوُزِكَ، وَ خَلاصى
تو راه خلاص يابم، و از اين زمينگيرى به گذشت تو انتقال يافته، و از اين اندوه و گرفتارى
مِنْ كَرْبى اِلى  رَوْحِكَ، وَ سَلامَتى مِنْ هذِهِ الشِّدَّةِ اِلى
به راحت تو خلاص يابم، و از اين دشوارى به فرج و گشايش تو
فَرَجِكَ، اِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالاِْحْسانِ، الْمُتَطَوِّلُ بِالْاِمْتِنانِ،
سلامت يابم، كه همانا تو بى استحقاق ما احسان روا مى دارى، و نعمت بى دريغ نثار مى كنى،
الْوَهّابُ الْكَريمُ، ذُوالْجَلالِ وَالْاِكْرامِ.
و بخشنده اى كريمى كه عطايت را پايانى نيست، و داراى جلال و اكرامى.