(29) وَ كانَ مِن دعائِه عليهالسلام اِذا قُتِّرَ عَلَيهِ الرِّزقُ
«دعابه وقتى كه روزى بر او تنگ مىشد»
اَللَّهُمَّ اِنَّكَ ابْتَلَيْتَنا فى اَرْزاقِنا بِسُوءِ الظَّنِّ، وَ فى اجالِنابِطُولِ
بار خدايا، ما را در روزي هامان به بدگمانى، و در مدت زندگى به آرزوهاى دراز
الْاَمَلِ، حَتَّى الْتَمَسْنا اَرْزاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقينَ، وَطَمِعْنا
آزموده اى، تا جائىكه روزيهاى تو را از روزى خواران خواستيم، و به آرزوى عمر طولانى
بِاَمالِنا فى اَعْمارِ الْمُعَمَّرينِ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
در عمر سالخوردگان طمع بستيم، پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَهَبْ لَنا يَقيناً صادِقاً تَكْفينا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ،. وَ
و ما را يقين راسخ بخش كه بدان وسيله از رنج طلب و
اَلْهِمْناثِقَةً خالِصَةً تُعْفينا بِها مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ،
آرامشى خاص در دل ما انداز تا به آن از شدت تعب معافمان دارى،
وَ اجْعَلْ ما صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فى وَحْيِكَ، وَ اَتْبعْتَهُ
و چنان كن كه آنچه در قرآنت آشكارا وعده داده اى، و از پى آن وعده
مِنْ قَسَمِكَ فى كِتابِكَ، قاطِعاً ِلاِهْتمامِنا بِالرِّزْقِ الَّذى
در كتابت سوگند ياد كردهاى ما را از دويدن دنبال آن روزيى كه رساندنش را براى
تَكَفَّلْتَ بِهِ، وَ حَسْماً لِلاِْشْتِغالِ بِما ضَمِنْتَ الْكِفايَةَ لَهُ،
ما كفالت نموده اى باز دارد، و مانع پريشانى خاطر ما شود نسبت به آنچه ضامن كفايت آن گشته اى،
فَقُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ الْاَصْدَقُ، وَ اَقْسَمْتَ وَ قَسَمُكَ الْاَبَرُّ الْاَوْفى:
پس چنين گفته اى و گفته تو حق و راست است، و سوگند خورده اى و سوگندت راستترين و رساترين است:
«وَ فِى السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدونَ»، ثُمَّ قُلْتَ: «فَوَرَبّ
«و روزى شما و آنچه به شما وعده شده در آسمان است»، سپس گفته اى: «پس به پروردگار
السَّماءِ وَ الْاَرْضِ اِنَّهُ لَحَقّ مِثْلُ ما اَنّكُمْ تَنْطِقُونَ».
آسمان و زمين سوگند همان گونه كه شما سخن مىگوييد اين سخن حق است».